Ons eerste kerstdiner dit jaar

!00 stukjes

 Vroegen we ons in oktober al af wat kerst voor ons in gedachten had, daar hadden we niet verwacht dat we zouden worden uitgenodigd, maar dat was buiten de waard gerekend. Maris ka was er het eerst bij en nodigde ons uit voor vandaag om te komen dineren. Ook Marjorie nodigde ons uit en daar gaan we tweede kerstdag eten. Zelf hebben we ook twee kerstdiners met onze kinderen in gedachten. Maar vandaag dus op naar Heesch, Roos vanuit Wijhe en ik vanuit de Bilt. Afstemming is wat lastig met OV dus hadden we afgesproken dat we onafhankelijk vanuit Oss met de bus naar Heesch zouden reizen. Onderweg hadden we contact via WhatsApp; leek het er aanvankelijk op dat ik als eerste zou arriveren daar had Roos zo veel geluk met aansluitingen met iets vertraagde treinen die ze net op tijd haalde dat ze een half uur eerder in Heesch was dan ik.
Ik stond voor de deur, zonder bel en appte maar dat ik voor de deur stond; was niet nodig want Guusje had me al opgemerkt en opende de deur voor me en was duidelijk blij om me te zien. In het piepkleine halletje trok ik m'n jas en schoenen uit en haalde m'n pantoffels tevoorschijn die ik tot verbazing van de kleindochters bij me had. Lieva, Guusje en Mariska waren echt in feestkleding. Ik had ook op uitdaging van Mariska overhemd met stropdas en het colbert van mijn trouwpak aangetrokken; heb ik de laatste drie keren aangehad bij de plechtigheden van Hugo, Peter en Martijn, vandaar "trouwpak".
Ook haalde ik e.e.a. uit mijn rugzak wat ik had meegenomen voor eenieder, vooral in de notige sfeer. Viel in goede aarde. En daar zaten we dan; Roos had zich ook voor de gelegenheid in het sjiek gestoken; haar prachtig cobaltkleurige jasje dat we ooit in Oostenrijk hebben gekocht omdat we het zo mooi vonden.
Was toch gezellig in die janboel van luidruchtige kinderen die voortdurend, en terecht aandacht vragen terwijl de ouderen natuurlijk met elkaar willen babbelen. Thee en lekkers - zoals dat hoort met de kerst - omzoomden de gezelligheid. Mariska liet zich, ondanks dat ze zich de laatste maanden keurig gedisciplineerd aan het gewichtsverlies heeft gewerkt weer helemaal gaan en snaaide van de noten, de droge worst en al dies meer. 

Op zeker moment ging de kleine Guusje aan het puzzelen; een puzzle met 100 stukjes legde ze geconcentreerd uit: "opa, zullen we samen puzzelen", en natuurlijk ging ik op de knieën en keek niet alleen toe, maar hielp haar ook; was niet nodig, maar wel gezellig. Ik heb het gevoel dat niet ieder kind van 4 jaar een puzzle met 100 stukjes aan kan, maar voor "Guus" was het geen probleem. Intussen toonde haar zus Lieva haar balletkunsten; zij is meer lichamelijk ingesteld.
Hoogtepunt was natuurlijk de culinaire kunst van Mariska. Gideon had op haar aanwijzing een prachtige menukaart opgesteld en - in kleur - uitgeprint. En die beloofde wat zeg: zwezerik met puree van pastinaak als eerste gang, eendenborst met geroosterde truffelaardappel en biet asl tweede gang en kaas voor toe. Gideon toverde nog een paar flessen heerlijke Duitse wijnen tevoorschijn en het werd smullen. Een portsausje over de eendenborst maakte het helemaal af en smaakte zo goed dat ik me heb misdragen en uit het sauskannetje een teugje heb genomen en zelfs mijn bord buiten zicht van de anderen heb afgelikt (zoals ik thuis in mijn flat altijd doe har har).
Na een ontzettend genoeglijk samenzijn bracht Mariska ons naar station Oss alwaar Roos en ik weer ieder zijns/haars weg ging. Thuis gekomen kreeg ik een alarm-appje van Roos: ze kon haar sleutels niet vinde. "Kan niet waar zijn", bedacht ik mij en inderdaad even later een opwekkend berichtje dat ze de sleutels had gevonden in de door haar meegenomen pantoffels.