Gisteren heb ik een wandeling vanuit huis gemaakt volgens een vrij nieuwe route, gewoon vanuit huis en via het Houdringhe bos en het dorp, langs de vijver en de begraafplaats. Daarbij kwam ik over het veldje waarover enkele jaren geleden de begrafenisstoet van mijn oude vriend Paul, voorafgegaan door omfloerst tromgeluid zijn laatste gang maakte. Verderop kwam ik door nog niet eerder door mij belopen stukken van het bos. Via de Eikensteynse steeg en Maartensdijk dan weer via het Prinsenlaantje terug. Daar nam ik verder de bekende route die ik altijd fiets vanuit de zuivelboerderij "Boom en Bosch" maar sloeg af over de wandelpaden die langs de weilanden van boer Dirk gaan en daar zag ik het vee lopen; ja u leest het goed; midden december lopen de koeien lekker buiten; niks meer de hele winter op stal, maar lekker buiten. Je kunt dit ook niet echt een winter noemen. Het was een graad of 10 en het gras groeit zelfs nog steeds, zij het niet uitbundig. Ik zag het vee van relatief dichtbij en tot mijn voldoening zagen de koeien er schitterend uit; volle schoften en lekker schoon. "Wat een prachtig vee, Dirk", dacht ik bij mezelf. Dat zal ik hem bij de eerste gelegenheid vertellen; zal hij beamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten