 |
| Het magisch voedsel wordt gekeurd |
Gisteren de dag beëindigd met een paar cantates; ben inmiddels de 90 ruimschoots gepasseerd. En vanmorgen weer verder; ik ervaar het luisteren naar deze cantates als het auditief analyseren van een ingewikkeld weefwerk; ik geniet er ontzettend van. Neemt niet weg dat ik af en toe gewoon verbijsterd ben hoe een mens dit heeft kunnen uitdenken; Bach moet deze lijnen in zijn hoofd gehoord hebben en vervolgens genoteerd. Mijn vriend Dick noemt Johann Sebastian "Wunderbach", en terecht.
Maar vanmorgen heb ik uiteraard ook nog een heerlijk stuk kunnen wandelen; ik had met zoon Peter afgesproken dat hij niet voor twaalven bij mij zou komen. Ik had graag een beetje bijtijds naar Roos gegaan, maar Peter had een ingewikkeld verhaal dat inhield dat hij liever wat later kwam. Ik liep het bekende pad door "mijn oude bos", het deel van het Houdringhebos waar ik inmiddels al ruim veertig jaar mijn voetstappen heb gezet. En nu - was me heel lang niet gebeurd - kruiste een prachtige eekhoorn mijn pad. Ik bleef kijken wat hij zou gaan doen; hij klom in een boom tot iets boven ooghoogte en keek telkens waar ik mij bevond. Kennelijk wilde hij verder het bos in, want hij ging weer naar beneden waarbij hij de achterkant van de boom gebruikte zodat ik hem niet kon zien en ik zag hem wegsprinten en even verderop weer in een boom klimmen; een prachtgezicht. Een pluimstaart, grappig genoeg een koosnaampje dat Roos voor mij gebruikt, maar ook de naam waaronder de kinderen van Mariska mij kennen: "Opa Pluimstaart". Bij eerste kennismaking met de dametjes kregen ze een knuffel van mij, een eekhoorn en die noemde ik uiteraard "Pluimstaart". Zo is het gekomen, zou Wim Sonneveld zeggen.
Ik was iets over twaalven weer op de flat; Peter had een WhatsApp bericht gestuurd met daarbij een extensie zodat ik kon zien waar hij zich bevond; grappig, ik kon precies zien langs welke route hij mijn richting op kwam. Uiteindelijk ervoer ik zijn belletje toch als onverwacht; hij was er sneller dan ik had gedacht. Ouwe kletsmajoors als we beiden zijn zaten we gezellig te praten op de bank; Peter moest om 16.00 uur ongeveer in Zoetermeer zijn. "Nou, breng me dan op de heenweg naar het station en dan kunnen we ruimschoots bij elkaar zijn", stelde ik voor. Keurig op tijd vertrokken we; ik maakte een foto van Peter met de drie bakken "magisch voedsel" voor het feestje met z'n vrienden; zij eten deze rijstebrij, volgens het recept van Opa traditioneel op 1 januari als ontbijt. Ik was wat uitgeschoten met de rijst; het was zeer ruim twee liter geworden, bijna 3 zelfs terwijl ik er toch ook zelf maar een kleine portie van had gegeten. We namen afscheid in de auto en ik spoedde mij naar het station.
Het was wel heel erg rustig in de trein, net als bij de eerste lock-down in maart; wat zat ik toen in m'n stinkerd dat het hele OV zou worden opgeheven voor langere tijd; is gelukkig niet gebeurd; wat moet je als je geen auto hebt of zelfs maar rijdt?! Roos had lekker twee groentes; ik mocht kiezen tussen groenlof en sugersnaps, whatever that may be, maar smaakte voortreflio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten