 |
Een wat mistige dag vandaag; we zaten op het station te wachten op de trein naar Den DOlder om naar het concert van de Vrienden van het Lied (VvhL) te gaan. Tot mijn verbazing zag ik een luchtballon hoog in de lucht. Dat verwacht je op zomerse windloze dagen maar niet in de late herfst in de mist. Roos zag zelfs het af en toe opflakkerende licht van de vlam die de hete lucht verzorgde om op hoogte te blijven. Al turend zag ik dat ook tot mijn opluchting - mijn ogen zijn zo best niet meer helaas - en maakte een foto die deze blog dan ook siert.
Aangekomen in Den Dolder vonden we de ruimte waarin het recital van bariton Vincent Kusters en zijn pianist Charlie zou gaan plaatsvinden. Natuurlijk alle maatregelen vanwege de pandemie zoals mondkapjes en afstand houden en de bijbehorende blikken of je een misdaad voorbereidt als je elkaar in de ogen kunt zien. Met de jassen over de stoelen en ver uit elkaar zaten we te wachten op het duo. En dat stelde niet teleur; voor de pauze mij zeer aansprekende liederen van Brahms, Schumann en Schubert. Daarbij hoorde ik voor het eerst het lied "Die zwei Grenadiere", van Schumann in het echt.
De al eerder genoemde heer Barbé, leraar muziek op de middelbare school had mij als eerste - realiseer ik me heden ten dage - kennis doen maken met "het lied"; dat was met de beroemde bariton Dietrich Fisher Dieskau; van hem werd het beroemde "Erlkönig" van Schubert tijdens de les ten gehore gebracht. Ik was daar zo van onder de indruk dat het plaatje met dit lied werd aangeschaft door mijn ouders. En op de achterkant van dit plaatje stonden die twee Franse Grenadieren die de oorlog in Rusland hadden verloren hun verdriet uit te brullen, even prachtig gecomponeerd door Robert Schumann als de Erlkönig door Franz Schubert.
Het programma na de pauze sprak me helemaal niet aan. Desondanks een heel bijzonder recital van hoge kwaliteit. Fijn om weer eens een echte uitvoering bij te kunnen wonen in Corona tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten