 |
| Tak met zwammenijs. Dus koud! |
Vanmorgen door de mist naar het station gefietst en met de trein naar Harderwijk en door met de bus naar Leuvenum; voor de zoveelste keer dit Corona jaar mijn favorietje gewandeld. Ik had mij gewapend tegen het lawaai van de snelweg door de Böse koptelefoon met noise cancelling mee te nemen. In de trein had ik wat zitten eppen met Martijn en Roos, maar ik was nog niet uitgestapt in Leuvenum of daar meldde Mariska zich: Lieva toonde zich helemaal enthousiast voor het lezen en kleine Guusje was ziek. Toen ik haar meldde, vergezeld van een foto van de mistige omgeving vroeg ze of ik ook een keer met haar zou willen wandelen. En aangezien ze geen echte wandelschoenen heeft gaan we die morgen eerst maar eens bij Bever Sport inslaan. En daar wandelde ik verder. Overal van die witte takken met van die ijsvlaggetjes, veroorzaakt door een zwam meen ik. Ab heeft het een keer uitgezocht hoe dat grappige verschijnsel wordt veroorzaakt. Daaruit bleek in ieder geval dat het wel flink koud was; nul graden minimaal want er was nog veel ijs. Toen had ik er nog geen last van, maar tegen het eind van de wandeling die deze keer afsloeg nar het eerste zand en richting Elspeet voerde, had ik het behoorlijk koud gekregen. Moes ik op de halte van de bus ook nog eens een klein half uur wachten op de bus naar Nunspeet daar was ik door en door koud in de trein die niet warmer was dan 15 graden. Op de fiets was het ook niet echt warm, maar op de flat stond binnen de kortst mogelijke tijd warme thee en een warme prak die ik de afgelopen dagen heb toebereid: "Leve de magnetron!"
En daarna lekker met de koptelefoon op muziek geluisterd: een prachtig viool concert van Tsjaikofsky, zowel muzikaal als technisch v.w.b. de registratie, chaconne van Bach van Hillary Hahn en de Brandenburger concerten, uitgevoerd in de zaal van het kasteel waar 250 jaar geleden Johann Sebastian werkte als cantor. En tot slot een prachtige concertante Orfeo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten