Met Mariska naar de Hanos

Aan een tafel zo volgeladen met lekkers

 Zowel Mariska als ik hadden het gevoel dat we eens samen iets moesten ondernemen; niet alleen maar koffie drinken en leuteren, maar echt iets ondernemen. Ik kwam niet verder dan museum bezoeken of een wandeling maken; Mariska kwam met het voorstel om dan naar die als tentoonstelling geprepareerde lijken te gaan; daar heb ik niks mee, dus dat werd ook afgevoerd. Maar ze kwam later met het voorstel om samen naar de Hanos te gaan en dat leek ons wel wat. Hebben we vandaag dan ook gedaan.
Afgesproken bij de Hanos. Bij consultatie van 9292.nl bleek dat de nieuwe route van bus 31 werkelijk vrijwel van deur naar deur gaat voor mij naar de Hanos. Toen ik kwam aanlopen bij de halte moest ik me nog haasten om het mondkapje op te doen want - dankzij mijn OV engel - kwam er direct een bus aangereden; was òf een extra bus, òf een verlate bus, want volgens de dienstregeling had hij pas een stuk later moeten komen. Kortom, ik was veel te vroeg bij de Hanos. En, zoals altijd met automobilisten was Mariska te laat. Maar daarom niet getreurd en lekker door de Hanos gelopen. Eerst door de overweldigende verscheidenheid aan wijnen, dan door de kleine dingen waar Mariska gefascineerd was door de verschillende soorten zout. Ik moest een beetje lachen; had net gisteren bij AH een kilo gewoon keukenzout voor 49 cent gekocht; doe je een jaar mee. Maar toen door naar het paradijs van de smulpapen die we beiden zijn; tja, het zelfde sop zal ik maar zeggen.
Zalm, paling, garnalen vervolgens de kazen en andere heerlijk geconserveerd lekkers, tot slot vlees. Ik kocht voor mezelf natuurlijk ook een en ander; Mariska genoot al bij het vooruitzicht van de smulpartij.
Nou en die kwam.

Guusje op schoot bij opa

We laadden alles in de auto en reden in no time naar Heesch, Onderweg nog even een knapperig stokbrood gehaald en boerenboter en naar huis. Ze wonen recht tegenover de school van de dametjes; Guusje had toevallig net speelkwartier en stond bij het hek; haar gezichtje straalde toen ze me herkende en we spraken even met elkaar terwijl haar klasgenootjes zich om haar stonden uit nieuwsgierigheid: "wie is dat?", "mijn opa!", antwoordde Guusje.
Gideon was ook gezellig thuis; tja het thuis werken; hij wilde eigenlijk niet gestoord worden, maar ja, hoe gaat dat. Het was nog aangenaam in de tuin en daar hebben we geluncht met het lekkers van de Hanos. Een overvloedig gevulde tafel en wat was het weer lekker! Zo tegen twee uur hebben we Lieva en Guusje van school gehaald en daarna nog even in de tuin wat gezeten. Natuurlijk wilden ze ook wat van het lekkers.
Tot slot bracht Mariska mij naar het station. Was een heerlijke dag geweest; een dag met een gouden randje.