Eikels voor de varkens

Het is dringen geblazen nu ze groter worden

 Vorige week hoorde ik dat hier in de buurt een weiland was met varkens en dat er door de beheerders was gevraagd om eikels te rapen voor deze varkens. Dat bracht mij op het idee om eikels te rapen en weer eens naar Zelhem te gaan, naar "Veldvarkens", de boerderij waar de varkens een heerlijk buitenleven genieten voordat ze uiteindelijk naar de slager gaan. Zo had ik met Roos een zak met eikels verzameld en meegenomen naar Wijhe en vrijdag nog een zak die ik eveneens meenam naar Wijhe om vandaag mee te nemen naar Zelhem.
Vanmorgen bijtijds opgestaan; ik wilde met de trein van 9.00 uur naar Zutphen zodat ik bijtijds bij de boerderij zou zijn. En zo zou geschieden. In Ruurlo de bus naar Zelhem en verder lopen. Onderweg moest ik wel een beetje om mezelf lachen; liep ik te slepen met eikels uit Bilthoven, stonden hier ook behoorlijke aantallen eiken die ook allemaal hun "borrelnootjes voor de varkens" lieten vallen. Ik had ook hier een paar zakken bij elkaar kunnen rapen. Nou ja, ik troostte me maar met de gedachte dat het goed bedoeld was.

De eerste zak met eikels is leeg

Aangekomen bij de boerderij liep ik met Jorieke naar de verschillende velden voor de varkens. Ze hadden momenteel wat minder varkens dan de vorige keer dat ik hier was, maar wel een zeug met al wat grotere biggen. Toen we aan kwamen lopen lag de zeug op haar zij en liet haar "tiental?" van haar melk genieten. Zelf had ze het ook duidelijk naar haar zin want ze lag tevreden te knorren; enig gezicht en leuk gehoor. 
Maar toen ik de eikels in het veld strooide was het uit met de pret; deze lekkernij lieten zeug en biggen niet onbenut. Ze kraakten alle met genoegen; terwijl ik de eikels met handen vol in het veld gooide maakte Jorieke wat foto's. Ook de varkens in het tweede veld kregen wat van de eikels, waarop de twee in het achterste veld duidelijk maakten dat ze ook wat wilden; luid gekrakeel dat stopte toen we met de laatste eikels aan kwamen lopen.
Daarna gingen we naar de vriezer en spraken we nog wat over de ongezelligheid door Corona, maar het varkensvlees zal er niet minder door smaken denk ik.
Vervolgens namen we afscheid maar ging ik op weg voor een fijne wandeling. De zak met vlees was niet zo gek zwaar dus kon ik gewoon een kilometertje of tien aan elkaar lopen op geleide van het onvolprezen Komoot kaartwerk. En daarbij merkte ik dat het boerenlandschap hier in de Achterhoek een stuk kleinschaliger is dan elders; het was echt prettig om hier te lopen met stukken oud bos, afgewisseld door landerijen. Uiteindelijk kwam ik weer in Zelhem en nam de bus naar Ruurlo terug en via Amersfoort weer naar de Bilt. Was een heerlijk weekend met verjaardag van Roos en het concert in Zwolle.