 |
| Gastvrij onthaal. Ons lunchbankje. |
Roos had enkele weken geleden een nieuwe route gelopen vanuit Dalfsen naar Ommen; geheel op geleide van Komoot, langs voor ons onbekende paden en volgens haar erg fraai. Dat wilden we nog wel eens ervaren. Eerst uitgebreid ontbeten o.a. met de paling van de Hanos. We gingen eigenlijk te laat op pad; pas om half twaalf waren we in Dalfsen, maar toen gingen we dan ook voluit. Eerst richting Overijsselse Vecht en door het boerenland. Het was er zo stil; geen tractoren in het land en ver van de autowegen liepen we door de velden. Af en toe fraaie stukken struweel en waterpartijen; oude stukken van de rivier die waren afgesneden uit de tijd dat de Vecht nog voor de scheepvaart werd gebruikt. Het was al met al een ferme wandeling; Roos had gezegd dat het 12 km was, maar toen Komoot de 12 aangaf kwamen we juist bij een kraampje met honing en werd mijn rugzak nog extra met een ruime pond belast; en ik was al behoorlijk moe; ik kon Roos amper meer bijhouden. Aangekomen bij de Regge bood zij gelukkig aan om de rugzak van me over te nemen; natuurlijk protesteerde ik nog voor de vorm, maar niet aanhoudend. We kwamen keurig op tijd op station Ommen en haalden nog binnen de voorwaarden van ons abonnement de trein naar Wijhe waar onze fietsen trouw stonden te wachten. Ik was blij dat we weer op honk waren en heb die avond geslapen als het bekende blok; wat was ik moe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten