Onbegrijpelijk?!

Mijn ouders hadden niets met kaartspelen; mijn vader niet waarschijnlijk nog vanwege zijn afkomst uit een crypto-calvinistisch gezin en mijn moeder niet omdat ze er niks aan vond vermoed ik achteraf. Mijn grootmoeder daarentegen was een fanatieke kaarter; ze kon ook "de kaart lezen", d.w.z. de toekomst voorspellen uit de ligging van kaarten die zij op magische wijze op de tafel neerlegde. Maar verder klaverjaste ze wekelijks in een club. Ze heeft mij ook al op zeer jonge leeftijd leren klaverjassen en patiencen. Ik was dus heel goed toegerust voor het kaartspel toen ik zo rond mijn tiende jaar kennis maakte met mijn latere jeugdvriend Bram.
Bram kwam uit een gezin van kaartspelers; zijn vader en moeder en de inwonende grootmoeder speelden in die jaren - ik spreek over eind vijftiger jaren - fanatiek bridge. Bram en ik speelden daarentegen met de zusters van Bram, moeder en grootmoeder vaak canasta. En wat mij nu zo onbegrijpelijk voorkomt is waarom wij in die jonge jaren nooit hebben leren bridgen, noch Bram noch ik.
Wij waren op de middelbare school de besten in wiskunde, behoorden tot de besten van de klas. Later zijn we beiden behoorlijk fanatiek gaan bridgen; hadden we het maar in onze jeugdjaren opgepikt dan waren we samen vast hardstikke goed geworden. Het is anders gelopen.
Voor afbeelding zie website NBB