Ollekebollekes, parelhoen en wandelen

Het begon met een kerstgroet van Bart aan ons; natuurlijk in de vorm van een Ollekebolleke, de dichtvorm die door wijlen drs P. werd ontwikkeld en gepropageerd en waarin wij communiceren:

Lijdensweg! Leidens' weg!

Lange of korte eij?

Is steeds hetzelfde;  taal

evolueert

Ooit had een kip last van

IJerenleggingsdrang

Zij wordt als stichter

des hoofdstads vereerd

Bart wenste ons fijne feestdagen met een kerstkaart waarop een nerveus parelhoen; blijkt zijn lievelingsvogel te zijn aldus de tekst. Aanleiding voor Roos om het volgende terug te bolleken:

Parelhoen! Pronkjuweel!

Vogel met uitstraling
waar Bart de smaak
zo te pakken van heeft.

Toch is ie blij als zijn
stippeltjestekening
eij! zonder veerscheuren
Kerst overleeft.

Gevolgd door de vraag of er weer een wandeling in zit.

Bart bollekte het volgende terug:

Wortelen! Aardappels!

Wekken mijn weerzin op

Zetten mij aan tot

agressie en haat

Neem nou bijvoorbeeld zo'n

neonarcistische

druif, zonder pitjes

wat nergens op slaat

De dialoog had inmiddels een hoog P. gehalte. Ik moest erg lachen om die neonarcistische druif. Bart schaamde zich - niet heel echt had ik de indruk - dat hij nog niets had gelezen van die stapel over "het ontstaan van het leven" waarop ik bollekte:

Heb geen vrees; wees niet bang
Zelf had ik veertig jaar 
denkwerk met hersenkramp
met deze drift

Lees dus maar rustig die
kauffmansvertellingen
als je de tijd hebt en

proef hebt geschrift

Voorafgaand aan het eten vroeg Roos nog aan Bart of hij wel vis en zeebanket lustte:


Speklap! gehaktballen!
niets vegetarisch aan.
Zekere Vos heeft daaraan 
geen plezier


maar nu de vraag: is een
schelpdiereneetfestijn
wel naar de zin van dat
watervrij dier?

En het antwoord luidde:


Inktvissen! Mosselen!
Fruit uit de zee geplukt
staat maar potsierlijk 
in 't schelpdierenlijk


Ik vind het allemaal
Horrorverschijnselen
Laat toch dat grut in
Poseidon zijn rijk 

Bart in bewondering voor een
stukje gestold water

Uiteindelijk spraken we af dat we een heuvelrugwandeling zouden gaan maken. En zo ontmoetten we elkaar hedenmorgen om 10.15 uur op station Bilthoven.

Het werd een wandeling van Bilthoven NS naar Hollandse Radingh NS. Het was prachtig weer; lekker fris; er lag hier en daar zelfs ijs op de plasjes tot verwondering van Bart. Tal van onderwerpen passeerden de revue. Wat mij trof was het gevoel van Bart mbt de wetenschap. Inmiddels is hij vrijwel klaar met de voorbereiding van zijn proefschrift en nu pas heeft hij het gevoel van overzicht: heel herkenbaar. Je hebt een aantal jaren nodig om uit te rijpen na je studententijd; ervaring opdoen in het benaderen van een wetenschappelijk probleem; verbanden leggen; conclusies trekken en voortgang van de hypothses; een verrukkelijk intellectueel proces. Natuurlijk spraken we ook over wat we zoal bij voorkeur aan boeken lezen en hoe de vrije tijd verder gevuld wordt. 

Bij de Mauritshoeve hebben we nog even aangelegd en koffie resp. thee gedronken. Onderweg zagen we tot grote vreugde van Bart een groepje parelhoenderen; rare kipachtigen met piepkleine koppies en een groot rond lijf. Volgens Bart kunnen ze goed vliegen; hij weet echt wat van deze tokkelende lekkernijen. (Roos had er vrijdag eentje op de markt gefileerd gekocht).

Een kleumend groepje parelhoenders
met op de voorgrond een kalkoense sculptuur

Daarna verder naar Hollandse Radingh NS en terug naar Bilthoven NS en toen naar mijn flat via het bos. Bart en Roos hadden het toen wel een beetje gehad. Bart had een bijzondere thee meegebracht die afkomstig was van een vakantie in Laos; smaakte heel bijzonder. Daarna een late lunch met tal van gerechtjes die ik gisteren had toebereid en dat was het eind van een heel genoeglijke dag waarbij we zelfs onderweg nog Ollekebollekes hebben gedebiteerd.