Met Dekker naar Nunspeet

Tussen Nunspeet en Vierhouten hadden we uitzicht over
de uitgestrekte waterpartij van een landgoed

Ja ja, we hebben drie dagen, of beter gezegd drie avonden gebridged met Dekker-bridge, de organisatie waarmee we wel vaker in zee zijn gegaan voor een bridgeweekend. Toevallig hadden we bij het boeken, alweer enkele weken geleden voor Nunspeet gekozen; dus weer wandelen over de Veluwe zoals ik de laatste dagen veel heb gedaan. De sneeuw ligt hier nog steeds op veel plaatsen wel vijf tot tien centimeter dik dus prachtig om door die witte schoonheid te wandelen. Ons onderkomen was Hotel De Foreesten in Vierhouten.
Vanaf station Nunspeet liepen we de vijf kilometer naar Vierhouten, een plaatsje waar ik nog niet eerder was, althans me niet daadwerkelijk kan herinneren. Het ligt in een mooi deel van de Veluwe, uitstekende plaats om wandelingen te maken. We konden gelukkig al direct terecht ook al waren we er al vroeg. Even installeren en toen direct aan de wandel om de omgeving enigszins te verkennen. Roos wilde niet zo lang en ging na een minuut of twintig alvast terug. Bij het uitstappen van de trein in Nunspeet was de loszittende voering van haar nieuwe oude jas losgescheurd en dat wilde ze herstellen. Ze had daar speciaal al naald en draad voor meegenomen.

De enorme houthaard van hotel De Foreesten.

Ik liep verder richting het verscholen dorp, een plek waar tijdens WO II onderduikers verscholen hebben gezeten in de bossen. Na geconstateerd te hebben dat het hier inderdaad fraai is liep ik terug naar het hotel waar inmiddels de andere gasten van Deker ook waren aangekomen. Het was ons al opgevallen dat er wel erg veel inschrijvingen uit Den Haag waren en wat ik al vermoedde bleek waar te zijn; het waren vrijwel allemaal leden van een Haagse bridgeclub. Het was al een heel gezellige boel in de bar; de sfeer zat er goed in dus ik vermoedde - en achteraf terecht! - dat het wel eens een heel gezellig weekend zou kunnen gaan worden.
Aan de vierpersoonstafel sloot een echtpaar aan, Harm en - wat een toeval, zo vaak hoor je die naam niet - Roos uit Zuid Limburg. We raakten direct genoeglijk met elkaar in gesprek en aangezien de tafel van keuze direct vaste tafel was vanwege de organisatie van het diner hebben we drie dagen lang heel gezellig met elkaar gedineerd en ontbeten. Op de laatste avond heeft Harm zelfs een paar ontzettend geestige moppen verteld zo leuk zat de sfeer erin!
En ook tijdens het bridgen ging het heel gezellig; gaf mij gewoon een huiskamerbridge gevoel maar dan in het groot. Nog een biertje na en heerlijk geslapen. Morgen weer aan de wandel en bridgen.