Allemachtig wat ben ik verkouden; 'snachts lig ik te reutelen en te hoesten als een stoommachine; ik kom gebroken m'n nest uit; valt me niet mee. Vanavond sprak ik met de buurvrouw over het boek "De vliegeraar" dat ze had meegenomen van de tafel beneden in de hal van de flat en we spraken zo over lezen in het algemeen. Ik vroeg of ik van haar het boek "De bron" zou mogen lenen. Dat boek heb ik in 1979 gelezen op advies van Anneke. Het Leitmotiv is de ontwikkeling van een antieke woonplaats ergens in het huidige Israël. De tell - een ophoping van oude woonlagen - wordt door archeologen ontsloten; de vondsten worden gezien, geclassificeerd en vervolgens wordt door de schrijver de stap van duizenden jaren terug in de geschiedenis gemaakt waarin het daadwerkelijke verhaal wordt verteld.
Destijds heb ik het een bijzonder interessant boek gevonden; nu kon ik er niet verder in komen vanwege alle "onzin" die ik moest lezen, althans in mijn ogen onzin over de religieuze ontwikkelingen. Die stuiten me zo verschrikkelijk tegen de borst dat ik na enkele uren alinea-lezen ben gestopt. Het verbaasde me enorm dat m'n visie opeen boek in bijna veertig jaar zo 180 graden kan draaien. In het verleden was ik toch ook niet zo geporteerd van al die religieuze aangelegenheden.
Ondanks de verkoudheid hebben we het boek Habbakuk nog even doorgenomen.
Destijds heb ik het een bijzonder interessant boek gevonden; nu kon ik er niet verder in komen vanwege alle "onzin" die ik moest lezen, althans in mijn ogen onzin over de religieuze ontwikkelingen. Die stuiten me zo verschrikkelijk tegen de borst dat ik na enkele uren alinea-lezen ben gestopt. Het verbaasde me enorm dat m'n visie opeen boek in bijna veertig jaar zo 180 graden kan draaien. In het verleden was ik toch ook niet zo geporteerd van al die religieuze aangelegenheden.
Ondanks de verkoudheid hebben we het boek Habbakuk nog even doorgenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten