In gesprek met Maarten van Rossum over het naar hem genoemde wandelpad. Wegens zijn stijve knieën had hij het zelf nooit gelopen, vertelde hij. |
Het was een heerlijke wandeldag: droog, niet te heet, lekker windje en de omgeving was bijzonder afwisselend; bos, heide, landerijen en af en toe zelfs asfaltwegen en fietspaden. Je staat er versteld van hoe ingenieus de makers van de Lange Afstands Wandelingen in ons drukke land van die mooie routes weten te vinden.
Uiteindelijk kwamen we aan bij de tuin van kasteel Cannenburgh en liepen we door het hek en de tuin naar het kasteel. Daar hadden we dus ook koffie kunnen drinken, maar wat belangrijker was: daar zat ons Maarten in brons gegoten met een ernstig gezicht op ons te wachten.
Roos bij Maarten op schoot |
We namen afscheid van de zwijgzame veldheer en liepen weer verder. Het was toch wel een wat lang stuk; ik had sandalen aan en dan worden voeten en benen toch wat eerder moe dan met hoge schoenen. Af en toe een bankje genomen en een boterham met kaas en roggebrood gegeten en dan ging het wel weer.
Kasteel Cannenburgh |
Thuis een eenvoudig doch voedzaam maal bereid met zelfgemaakte paté vooraf en sla van Theo met ei en tomaat - kindertjessla voor ingewijden - we hadden er genoeg aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten