Station Amsterdam Zuid en wilde bramen

Het stationsplein voor Station Amsterdam Zuid WTC

Zo'n stadsplanning maken is natuurlijk geen sinecure. Amsterdam zuidas staat er nu als een mastodont van vele hoogbouwelementen. Het station ligt er als vanzelfsprekend; de economische activiteiten zijn enorm. En dat is allemaal gepland en gestart zo in de jaren zeventig. Lien en ik hadden vrienden die in de rivierenbuurt woonden en in de omgeving waar nu de Zuidas ligt gingen wandelen en in de herfst bramen plukken. Daar maakten ze jam van en gaven een groot deel aan mij om bramenwijn van te maken. We gingen ook wel mee en verwonderden ons erover dat er in de enorme zanddijk zo'n groot gat was uitgespaard. We hadden geen flauw idee wat er allemaal zou gaan gebeuren op dit zo verlaten plekje, ver van de stad.
Daar moest ik aan denken toen ik in het zonnetje zat, op de rand van een plantenbak met daarin een boompje, lekker knagend aan een bijzonder smakelijk saucijzenbroodje dat ik daar bij een bakker had gekocht. Onwillekeurig moest ik aan m'n grootvader denken die het er op mijn leeftijd ook altijd over had dat alles zo veranderd was. Bij hem betrof het al die nieuwe wegen rond Amsterdam; hij wist er geen end meer aan. En hij beschreef de landerijen waarop Amsterdam-Slotermeer was verrezen waar ik mijn kinderjaren doorbracht. In de beginjaren dat we daar woonden rende er regelmatig een angstige haas door de straten; die wist er ook geen raad mee, net als mijn grootvader.
Ik wel hoor, daar bij station Amsterdam Zuid WTC; lekker in het zonnetje, terugdenkend in tevredenheid.