De gouden korenaren

De gouden korenaren

We lagen nog ons ontbijt te verorberen toen zoon Peter belde: of het goed was dat hij langs zou komen met z'n nieuwe vriendin. Snel opgestaan, huis aan kant gemaakt; had er nu geen twee dagen voor zoals toen Hugo met zijn nieuwe geliefde langs zou komen, maar dankzij de inzet van Roos zag het er toch "keurig" uit. Gezellige kennismaking; ze komt uit Twente, een plek die mij zeer lief is en die ik al vanouds redelijk goed ken. Het Trekvogelpad en het Marskramerpad beginnen in Twente; het Twentepad heb ik gelopen; ik ken de streek behoorlijk goed inmiddels.
De eerste kennismaking met Twente was vanwege een collega aan het CLB; Ton, een echte Twentenaar die 'smaandagsmorgens in alle vroegte vanuit Denekamp naar Amsterdam reed en vrijdags, na de lab-borrel weer zo snel mogelijk terug ging naar Denekamp. Anneke en ik zijn twee keer mee geweest naar Denekamp en wel in het paasweekend, althans dat staat me bij. Gezellige weekenden waarin we warm werden ontvangen binnen de vriendenkring van Ton. En wat me vooral ook is bij gebleven is de onmatige zuip-partijen aldaar. Ik was toch wel wat gewend, maar het echte zuipen heb ik daar toch wel gezien; overigens in alle harmonie en zonder kotspartijen. Het fenomeen van "een meter bier" heb ik daar voor het eerst gezien. Reuze gezellig allemaal, maar het viel me zwaar want de volgende morgen gingen we in alle vroegte kievitseieren zoeken met een kater en hoofdpijn van hier tot Jeruzalem.
De Twentse vrienden kwamen ook een keer een weekend naar Amsterdam en daar hebben Anneke en ik hen e.e.a. van laten zien. Was ontzettend leuk om elkaar op die manier te leren kennen; ze vonden ons alleszins meevallen voor "mensen uit het westen". Kennelijk hadden ze iets anders verwacht gezien het beeld dat Twentenaren van westerse lui voor ogen hadden; een mij niet eerder bekend gedichtje van Twentse bodem luidde:

Uit de gouden korenaren

schiep God de Twentenaren,
en uit het kaf en de resten
de mensen uit het Westen

Ach, dat speelt nu allemaal niet meer realiseerde ik me; NL is in die tijd relatief zo veel kleiner geworden dat regionale gevoelens niet echt meer spelen. Peter en z'n vriendin hebben elkaar via Internet gevonden; dat je misschien een beetje verschillend praat is nog het enige. Zij kende natuurlijk slager Lammertinck uit Enter, het dorp waar zij vandaan komt. Was leuk om haar te ontmoeten en met elkaar over tal van onderwerpen van gedachten te wisselen. En 'savonds naar de Mattheus; was fijne dag; een dag met een gouden randje!