Siberische kou op Texel

Dit weekend stond in het teken van de tuunwallen en de Zandkuil van Texel; net als voorgaande jaren het afscheidsmoment van het beheerseizoen van de natuurwerkgroep Kwadijkse Vlot. Roos en ik waren een dag eerder gegaan; donderdagmorgen waren we vertrokken met een buzzer (een dagkaart voor twee personen, geldig op iedere buslijn van Connexion). Lekker rondgecrossed met de bus over Texel; eerst koffie gedronken in Den Hoorn en een paar haltes gelopen; verder met bus 29 naar Oudeschild om een vissie te scoren. Terug naar Den Burg omdat Roos daar wilde kijken voor wat spulletjes en op de valreep slaagde voor een broek. En toen door naar hotel Prins Hendrik bij de schorren, aan de waddenkust. Het hotel ligt daar prachtig; we waren er al eerder afgelopen herfst vanwege een excursie van Natuurmonumenten op de schorren aldaar.
Nadat we ons hadden geïnstalleerd nam ik de volgende bus naar de Cocksdorp en wandelde terug naar het hotel, langs de waddendijk. De wind was behoorlijk aangetrokken en voelde bitterkoud aan; ik was op vogelkijktocht, met de verrekijker en werd beloond. Ik stapte uit de bus en nam de verrekijker en te midden van een troep zwarte kraaien zag ik "mijn eerste" wulp. Even verderop een tweetal baltsende futen; leuk gezicht zo dat gezwaai met hun koppen en die opstaande "oortjes". Aan de waddenkant, in een snijdend koude wind zag ik bergeenden en vluchten rotganzen te midden van strandlopers, scholeksters, wilde eenden en andere soorten. In de landerijen veel grauwe ganzen en tot mijn grote genoegen veel hazen, groot als honden. Ik moet bekennen dat bij het zien van die hazen het water in m'n mond liep ondanks dat ik het betreur dat de hazen het niet goed doen; hier op Texel zo te zien wel; volgens Ab komt dat vooral omdat er geen vossen zijn op Texel.
Door de kijker leek het hotel vlakbij te zijn, edoch ik moest nog heel wat koude doorstaan voordat ik kon aanschuiven achter m'n eerste skuumkoppe, het bier van Texel.