Werd weer tijd voor mantelzorg

Vader en zoon druk in de keuken

Afgezien van wat boodschappen bij groenteman Koopmans ben ik vandaag de flat niet af geweest; vanaf 10 uur ben ik druk in de weer geweest met de voorbereidingen van de maaltijd voor vanavond; Hugo en Marjorie komen eten, en ja, als er een (schoon)dochter komt dan wil ik alles piekfijn op orde hebben. Dus eerst grondig afgewassen zodat de keuken goed werkbaar en toonbaar is (althans dat dacht ik; Hugo dacht daar anders over).
Eerst het voorgerecht; vlees en bouillon waren al bereid; recept opgesnord uit Pellaprat en een heerlijke ragout gemaakt; de pasteibakjes alvast voorgebakken.
Het hoofdgerecht zou weer nassi goreng worden; daar hadden ze de vorige keer zelfs het recept van gevraagd; was kennelijk goed bevallen. Varkenspoulet had ik al ontdooid gisteravond. Trassi, Spaanse peper en ikan teri met olijfolie op stevig vuur aanbakken; uien fijn gesneden en toegevoegd, knoflook en laten bakken tot half gaar. Rijst toegevoegd en alles met zout, komijnpoeder en ketjap op smaak gebracht. Nog wat sperziebonen gekookt en erdoor gehusseld. Klaar!
Nagerecht betrof de verwerking van de laatste twee ganzeneieren; dat werd dus de bekende vla. Kleine bakjes half gevuld met vla, afkoelen, yoghurt erop en klaar was Kees en Eef had het wel een beetje gehad. Het was inmiddels drie uur.

Hugo en Marjorie poserend

Hugo belde om af te stemmen hoe laat hij zou komen; hij zou om vijf uur komen; Marjorie iets over zevenen en ja hoor, prompt om 5 uur stond hij voor de deur. En niet veel later oordeelde hij scherp dat mijn keuken wel eens schoon gemaakt mocht worden en net als jaren geleden ging hij als een wervelwind aan de gang en maakte alles grondig schoon tot mijn grote opluchting; ik ben daar nog steeds niet erg goed in. We spraken af dat hij ook de badkamer een keer een goede beurt komt geven.
Roos kwam ook even later en pakte de stofzuiger; Hugo en ik draaiden het matras om en even later kwam ook Marjorie en gingen we aan de thee en even later kon ik het eten opdienen.
Het voorgerecht ging erin als het evangelie in een ouderling ondanks dat het bereid was met een schenkel van wildernisvlees, niet alleen veel smaak maar ook behoorlijk wat zenen, maar ik had het uiterst fijn gesneden. Hugo en Marjorie eten weinig groenten en ik dacht dat ze het plezierig zouden vinden als ik daarvan wat zou serveren; ik had niet alleen sperziebonen door de nassi gedaan maar ook apart nog worteltjes gekookt met peterselie en rabarber; het was ook geen wonder dat ik zo lang in de keuken had gestaan?! Smaakte mij trouwens uitstekend die worteltjes naast de nassi, maar Hugo en Marjorie hoefden al dat gezonde spul niet har har.
Het nagerecht met een toefje van de door Roos zelf gemaakte fazantenbessenjam smaakte uitstekend en toen geloofde ik het verder wel weer. Roos maakte de koffie; de afwas is voor een andere keer en we gingen lekker aan het bier.