Het einde van de schilderijen

Schuilhut bij het gat achter de dijk in de Wieringermeerpolder

Verscheidene ervan kende ik letterlijk mijn hele leven hoewel ik ze de laatste decennia niet of nauwelijks heb gezien: schilderijen die afkomstig waren uit de huizen van mijn grootouders en deels bij mijn broer Jan in zijn enorme huis waren tentoon gesteld of ergens opgeborgen. Nu Jan en Thea gaan verhuizen zijn ze een "beetje klaar" met die ouwe zooi en vroegen ze of ik daar misschien nog wat mee wilde. Nu betrof het veel meer dan die oude schilderijen waar ik ook inderdaad klaar mee ben en waarvan we besloten dat ze "in de container" zouden verdwijnen.
Maar er waren ook nog veel kleinere spullen en die hebben we met z'n drietjes doorgekeken; Jan, Thea en ik zagen de roze gebreide babyhemdjes die moeder in haar prille jonge jaren heeft gebreid omdat ze zo dolgraag een dochter had willen hebben; het werden drie zonen tot haar nooit erg hardop beleden spijt, maar het was ons drie broers toch wel duidelijk ja. Een bekende beschuittrommel, de oeroude typemachine van onze opa en van de andere, jong overleden opa portretjes. Toch wel heel bijzonder om dat weer eens door te lopen. Dat komt allemaal binnenkort in mijn richting en ga ik het de nodige aandacht geven en eens kijken wat er mee kan doen; tenslotte zijn ook mijn jaren zo langzamerhand wel geteld nietwaar.

Nichtje Ingeborg op haar prachtige
Friese hengst in de paardenbak

Jan en ik gingen natuurlijk ook "ff kijken" zoals Jan dat vroeger noemde; eerst naar hun prachtige nieuwe huis; we liepen door de strak moderne kamers, nu nog ongemeubileerd maar nu al fraai; domotica waarmee van alles kon worden geregeld, voor mij raadselachtig maar mijn technisch zo goed onderlegde broer een klus die hij zelf heeft geklaard. Het zag er allemaal al zo spic en span uit; ongehoord mooie badkamer. Hier en daar nog een laatste hand aan de afwerking en dan zijn ze klaar voor de verhuizing. Met enige spijt denk ik aan hun zo mooi gelegen boerderij die dan zal worden overgedragen aan nieuwe bewoners; ik kwam hier altijd zo graag; moet vaak denken aan het afscheid dat we hier van onze vader hebben genomen in groot familie verband.
En natuurlijk maakten we onze wandeling door het Robbenoordbos; we gingen zelfs in de vogelkijk gelegenheid naar de kuifeenden kijken. Bij die gelegenheid maakte Jan een foto voor deze blog.