Totaal slechts 12 km

Sinds Roos mij heeft geadviseerd om de elastieken kous te dragen om vochtophoping in mijn linkerenkel te voorkomen probeer ik ook weer om wat langere wandelingen te maken. Voor vandaag had ik gedacht aan Tienhoven - Bilthoven of Tienhoven - Mauritshoeve. Het ging natuurlijk ook om de vogels in het voorjaar; die wandeling langs het Tienhovenskanaal en het trilveen is magnifiek.
En zo ontmoetten we elkaar om kwart voor negen op station Bilthoven; met de trein naar Overvecht en na een kwartier wachten de bus naar Tienhoven, dwars door Westbroek - dat tot onze gemeente behoort - en Maarseveen; uitstappen bij de tweede kerk in Tienhoven en direct naar het Tienhovens kanaal. We hebben weer volop vogels gezien en gehoord; Roos wordt ook handig met de kijker; zij hanteert de kleine Swarovski; is lastiger dan de grote, maar die gebruik ik altijd bij voorkeur. Zij is meer gewend aan de kleine; die gebruikt ze ook in de opera.
In Hollandse Radingh had Roos het wel gezien; was maar net aan 10 km of nog niet eens; in ieder geval wilde ik nog doorlopen. Dat heb ik ook gedaan; bij de Mauritshoeve haalde ik precies de bus en ja, dat is een ouderwets teken dat ik nooit verwaarloos en met 12 km totaal (aldus Komoot) stopte ik voldaan want ik voelde mijn enkel/voet nauwelijks.

De NEV, in vergadering bijeen

En 's-avonds hadden we de Algemene Leden Vergadering (ALV) van de Nederlandse Entomologische Vereniging (NEV), de insectenclub rondweg gezegd, waar wij beiden lid van zijn.
Was allergenoeglijkst om deze groep van natuurliefhebbers op buitengewoon professionele wijze de noodzakelijke verenigingszaken afhandelde; complimenten voor het bestuur.
TIjdens het verslag van de penningmeester zag ik dat er een fonds was dat als naamdrager de naam van mijn buurvrouw kende. Nu weet ik dat haar overgrootvader een van de oprichters was van de NEV; het is een fonds waaruit lieden die dat aantoonbaar niet kunnen betalen hun lidmaatschapskosten vergoed kunnen krijgen. Van dit fonds wordt de laatste jaren niet of nauwelijks gebruik gemaakt, maar dat is in vroeger jaren ongetwijfeld anders geweest. Dit ga ik haar vertellen; mag ze trots op zijn.
Na de zakelijke bestuurlijke aangelegenheden was er een interessante inhoudelijke lezing over vooral minder gewenste insecten als teken; de naam van de lezing was iets als: "insecten van de bloedrode lijst", een titel met grappige associaties voor intimi.