Malligheid uithalen met een hekje zonder afrastering ha ha |
Met een 8-persoonsbusje met gezellige jonge chauffeuse aan het roer reden we naar Bemelen. Op haar suggestie om hoog op de heuvel bij een bepaald restaurant koffie te gaan drinken gingen we graag in; zij kon niet verzekeren dat het open zou zijn en dat was inderdaad niet het geval; de deur was dicht. Wij gingen even op het terras aan een tafeltje zitten om op de kaart te kijken hoe we zouden gaan lopen en om ons te oriënteren. Ten overvloede - vonden wij althans - kwam er zo'n echte Limburgse dame ons, al hè-pratend (vind ik altijd zo stompzinnig klinken dat "hè" achter iedere zin wat veel Limburgers doen) duidelijk maakte dat het etablissement gesloten was; dat hadden wij zelf al duidelijk geconstateerd zo maakte ik haar duidelijk. Wij bleven - kennelijk tot haar verbazing of ergernis - nog even bezig met de kaart en ze kwam weer, even onvriendelijk en "hè" pratend duidelijk maken dat "iedereen" op het terras zou plaats nemen als wij bleven zitten. Er was geen mens te zien en wij trokken ons dan ook weinig aan van deze ongastvrijheid afgezien van dat wij ons voornamen om hier nooit terug te keren. We moesten lachen om deze ontvangst in een "gastvrij" bedrijf, hotel restaurant Bergrust geheten; dat u het maar weet lezer; u bent gewaarschuwd!
Heerlijk geluncht bij 't Scheulderheukske |
Langs een smal paadje door het weiland en verder het prachtige landschap bereikten we Schin op Geul; met de trein in enkele minuten weer terug op honk en lekker even op het terras gezeten.
's-Avonds ging het bridgen heel matig; we haalden nauwelijks de 50%, maar bleven desondanks 2e in het algemeen klassement en dat zonder een keer eerste te zijn geworden?!
Lekker vroeg gaan slapen en zonder alcohol bijzonder strak geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten