Het voorjaar is zo prachtig

Op een foto komt het lang niet zo mooi
uit als in het eggie

Was ik gisteren in dat prachtige duinlandschap van Meijendel daar werd ik vanmorgen weer getroffen door de schoonheid van de bloesem in de boom voor mijn flat; een hoge boom zodat ik zelfs vanaf de derde etage volop zicht heb op de bloemenpracht. Het trof mij toen ik het gordijn opentrok; het was zonnig weer en de toch nog lage zon scheen er vol op; ik heb vervolgens vanaf het achterbalkon de foto gemaakt die deze blog siert.
Terwijl ik mijn e-mail op de PC checkte luisterde ik naar een advies van Youtube; in de gauwigheid had ik niet opgemerkt van welke componist dit fluitconcert was; ik dacht dat ik Mozart had aangeklickt. Het was een verrassend fluitconcert, uitgevoerd door een uitgebreid kamerorkest en zonder dirigent; de bloedmooie eerste violiste had duidelijk de leiding en gaf met lichaam en met strijkstok duidelijk tempo en dynamiek aan; de fluitist had zichtbaar oogcontact met haar om af te stemmen. Het was een fluitconcert van C.P.E. Bach, ja ja, de zoon van en zo te horen eveneens een reus van een componist die in de geschiedenis natuurlijk is ondergesneeuwd met het genie van z'n vader. Het is eigenlijk wel een bijzondere ontwikkeling dat de muzikanten in toenemende mate het dirigeren integreren in het orkest; bij kwartetten zie je dat altijd; zo'n viertal is altijd volledig op elkaar ingespeeld en heeft aan het minste gebaar genoeg om te versnellen of zachter te gaan spelen; harmonie alom en dat zie je nu ook bij de wat grotere kamerorkesten; leuke ontwikkeling. Joshua Bell, Mitchiko Uchida en anderen heb ik dit al zien doen.
Die afwas van donderdag stond er natuurlijk nog steeds en terwijl ik die aan het wegwerken was kwam Roos langs; ze had zin om samen aan de wandel te gaan. Daar ben ik altijd voor in; eerst de afwas afgemaakt en toen op weg. Ik wilde na de wandeling naar de fitness kunnen; Sportcity sluit op zaterdag om 16.00 uur en daar moesten we dus rekening mee houden; dus maar weer een drietje gedraaid. Omderweg praten we wat af; we staan er zelf altijd weer versteld van. Vandaag kwam als belangrijk gespreksonderwerp toch wel de maatschappelijke polarisatie aan de orde. Je ziet enerzijds milieu activisten en anderzijds mensen die daar niets van willen weten; de mensen die anti-vaccinatie zijn en degenen die zich daar tegen verzetten; de wetenschap wordt niet meer serieus genomen: "is ook maar een mening". Roos benoemde het als een ontwikkeling "terug naar de middeleeuwen", ik heb een gevoel van de Hoekse en Kabeljauwsche twisten waarbij twee groepen van mensen om de meest uiteenlopende redenen met elkaar op de vuist gaan. Stemt me niet vrolijk allemaal.
Nou ja, ik heb na het wandelen lekker gefitnest en vervolgens bij Roos thuis gewacht totdat ze terug kwam van boer Dirk waar ze onder andere melk voor mij zou gaan halen. Intussen snaaide ik van haar overheerlijke dadels en viel in slaap in haar luie stoel en werd wreed gewekt door haar thuiskomst.