Het zoeken naar "het middel dat alles geneest" kent een hele reeks van zogenaamde panacees: denk maar aan wonderolie; een middel dat heel vroeger ruim aftrek vond op kermissen en jaarmarkten en aangeprezen werd door lieden die van de meest uiteenlopende aandoeningen genezen waren. Maar ook in mijn wetenschappelijke tijd heb ik een aantal van deze - verwachte - wondermiddelen de revue zien passeren; ik denk aan interferon; een door het lichaam geproduceerde stof die een rol speelt bij de afweer tegen virussen. Daar werd van alles van verwacht natuurlijk niet alleen als middel om virusinfecties te lijf te gaan maar ook - hoe kan het anders - tegen kanker! Hoor er nooit meer over evenmin als over de wonderolie?!
Vervolgens kwamen de stamcellen. Onlangs sprak ik tijdens een "wetenschappelijk gesprek" in de kleedkamer van Sportcity een meneer die zijn brood verdiende bij een firma met het aanbevelen van stamcellen tijdens en met behulp van lezingen op wetenschappelijke bijeenkomsten; dus heel iets anders dan het aanbevelen van wonderolie op kermissen en jaarmarkten (har har). We kregen het ook over de enorme toename van kunstgewrichten, kunstkniën en kunstschouders. Tot mijn lachlust antwoordde hij: "over een poosje krijg je gewoon een spuitje stamcellen". Dus het volgende wondermiddel?!
En dan nu CRISPR-Cas-9. Roos stuurde mij een link naar een artikel over de wetenschapper die hier de meeste lof over toegezwaaid krijgt: Emmanuelle Charpentier. Dat zij de Nobel prijs verdient is buiten kijf. Maar iedereen verwacht ook direct weer dat het om een panacee gaat. Overigens Emmanuelle als echte wetenschapper zegt daar niets over; terughoudendheid is een natuurlijke houding van een echte wetenschapper!
Maar het echte panacee kan worden toegeschreven aan Lily the pink; luistert u maar.
Vervolgens kwamen de stamcellen. Onlangs sprak ik tijdens een "wetenschappelijk gesprek" in de kleedkamer van Sportcity een meneer die zijn brood verdiende bij een firma met het aanbevelen van stamcellen tijdens en met behulp van lezingen op wetenschappelijke bijeenkomsten; dus heel iets anders dan het aanbevelen van wonderolie op kermissen en jaarmarkten (har har). We kregen het ook over de enorme toename van kunstgewrichten, kunstkniën en kunstschouders. Tot mijn lachlust antwoordde hij: "over een poosje krijg je gewoon een spuitje stamcellen". Dus het volgende wondermiddel?!
En dan nu CRISPR-Cas-9. Roos stuurde mij een link naar een artikel over de wetenschapper die hier de meeste lof over toegezwaaid krijgt: Emmanuelle Charpentier. Dat zij de Nobel prijs verdient is buiten kijf. Maar iedereen verwacht ook direct weer dat het om een panacee gaat. Overigens Emmanuelle als echte wetenschapper zegt daar niets over; terughoudendheid is een natuurlijke houding van een echte wetenschapper!
Maar het echte panacee kan worden toegeschreven aan Lily the pink; luistert u maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten