Postprandiale depressie

Tot mijn verbazing moest ik de metro van Amsterdam-Zuid naar Amsterdam-Sloterdijk; die lijn had ik nog niet eerder genomen; ging door de buurt waar ik vroeger gewoond en gewerkt had maar nu onherkenbaar voor mij was evenals de mede-reizigers in deze metrolijn. Ik hoorde allemaal verschillende talen en als witte man was ik toch wel een uitzondering. Dat was niet het geval in de meeting waar ik naar toe ging; de 10e Noord-Hollandse Natuurdag, daar heb ik weer geen enkele donker gekleurde persoon mogen ontwaren; ze moesten kennelijk allen ergens anders naar toe.
Ik stond daar te midden van al die hoge gebouwen en had niet zo'n idee waar ik precies moest zijn. Een alleraardigste meneer hielp mij met de vraag of ik soms ook in het Aristo gebouw moest zijn; hij had zojuist ontdekt waar het was; onderweg pikten we nog een mevrouw op die ook zoekende was.
Ik was redelijk vroeg en ging alvast voorin de zaal zitten; Ab zou ook komen, maar ik zag hem niet.
Na de openingslezing door de gedeputeerde en een fraai uitgewerkt toekomstperspectief voor de Noord-Hollandse natuur kwam er een wetenschappelijke presentatie over een project waarin vernatting werd ingezet en metingen werden gedaan om bodemverlaging en CO2 uitstoot te doen verminderen. Mooi geslaagd project!
Bij de wisseling ging ik naar de andere zaal en daar zag ik al het bekende grijze koppie van Ab en we zouden de rest van de congresdag samen beleven.
Een uitgebreid verhaal over het tellen van gierzwaluwnesten; mij bekroop het gevoel dat je door subjectieve of liever nog objectieve metingen van het bekende gierzwaluwgeluid toch ook best een indruk kon krijgen van hoe het deze vliegende vliegenvangers vergaat. Ik herinner me nog goed de logeerpartijen bij mijn grootouders in Zaandam als ik daar op dat zolderkamertje lag en het zomerse geluid van de gierzwaluwen hoorde. Kom daar nu nog eens om; is ontzettend veel minder geworden.
Vervolgens drie flitspresentaties waarvan er twee mij best aanspraken; het boek "Bloeiende Duinen", moet ik maar eens aanschaffen; kan ik na lezing weer weggeven. En het verhaal over het inventariseren van de vliegrichting van zeevogels, afhankelijk van waar meer voedsel - schelpen in dit geval - aanwezig is in een beschermde zone vond ik creatief.
Ergens tussendoor hadden Ab en ik ergens wat zitten lunchen en ik waarschuwde al voor de "postprandiale depressie", oftewel het in slaap vallen na het eten. En inderdaad, het was een bijzonder wetenschappelijk praatje van André Aproot over korstmossen waarvan de teneur vooral was dat je geen waarde-oordelen moet geven, zelfs niet over veranderingen in de natuur; bij de korstmossen was dat overduidelijk: terwijl de ene verdween ging het de andere juist heel goed. Zit wel wat in! Neemt niet weg dat ik dankzij een elleboogstoot van Ab niet echt in slaap ben gevallen tijdens het praatje en dat terwijl we helemaal vooraan in het schootsveld van spreker zaten har har.
Nog een prachtig, met filmpjes geïllustreerd verhaal over de inzet van drones bij natuurbeheer. Wat je met warmtegevoelige optiek kunt bereiken is inderdaad fenomenaal!
Na de afsluiting namen we afscheid. Het is grappig hoe Ab in dit gezelschap steeds weer door iemand wordt aangesproken; het schiet niet op. Ik ben hem dan ook maar gewoon gesmeerd.
Was een gezellige dag waar ik ook Ben gesproken heb. De 28e ga ik in beginsel werken in polder de Vurige Staart; riet ruimen met de werkgroep Kwadijkse Vlot.