Heerlijk gezongen

Vrolijke kerstsfeer in de kerk

Roos had van een bekende van haar, de organist van de kathedraal Utrecht gehoord dat er daar vanavond een kerstdienst gehouden zou worden en ze vroeg mij of ik zin had om daar naar toe te gaan; het zou vooral een zangdienst worden. Daar had ik best oren naar; het begon al om 16.00 uur. Met de bus van 15.15 naar de stad en daar door de regen naar de sfeervolle kerk gesjokt; het werd al donker tegen de tijd dat we er waren en de kerk zat toen al half vol. Maar een beetje vooraan waren nog twee plekjes vrij. We hadden goed uitzicht op het koor; ik maakte vast een foto voordat de zangers binnen zouden komen.
Onder luid applaus - kennen "wij" stijve protestanten niet - kwamen de koorleden binnen. Van achteruit de kerk kwamen de kleintjes allemaal met een elektrisch lichtje in de hand; schattig gezicht. Allen in een witte pij met rood accent.
Dat was heel erg lang geleden dat ik voor het eerst van mijn leven in een katholieke dienst aanwezig was. Mijn vader was van protestantse huize en zijn beste vriend Jaap was katholiek. Mijn broer en ik hebben een keer bij Jaap en zijn vrouw Nel gelogeerd en gingen toen mee naar hun kerk; dat vond ik wat hoor; stond in protestantse huize toch bekend als iets dat "niet mocht". Ik weet nog; een wat donkere, mysterieuze sfeer en het rook er vreemd.
Ook hier, 60 jaar later rook het, alleen vond ik het nu niet meer vreemd; het was de geur van wierook en de kerk straalde - veel meer dan een protestantse kerk - iets vrolijks uit. Overigens zijn de verschillen wel verdwenen afgezien dat moeder Maria veel meer aandacht krijgt. De dienst is absoluut vrolijker en kleurrijker.
Maar vooral dat samen zingen; heerlijk vond ik het. In het begin moest ik wat hoesten; was natuurlijk ook helemaal niet ingezongen en heb in geen maanden gezongen. Maar na enkele samen-zangen waren er wat liederen die ik ook kende en vooral het Gloria in Excelsis Deo kon ik heerlijk met volle kracht en zonder hoestprikkels meezingen; ik genoot er van.
Opgewekt gingen we huiswaarts; half zes en stikkedonker.
Om 20.00 uur gingen we gewoontegetrouw bridgen. Maar in het eerste rondje van drie spellen deed ik het zo verschrikkelijk stom en slecht dat ik er direct mee gestopt ben tot verbazing ongetwijfeld van Roos. Kennelijk een beetje bridge-moe geworden door het zingen.