Wat kende ik nou helemaal van Luik? Kom er al meer dan 40 jaar, maar kwam vroeger nooit veel verder dan station Guillemin en omstreken; lekker stokbrood kopen en paté wanneer we op weg waren naar Luxemburg; een keer met Lien, Jan en Thea in een hotel geweest om een zondag naar de vogeltjesmarkt te gaan; dat was mijn Luikse ervaring. En dan een paar weken geleden met Jantine de binnenstad in. Van de geschiedenis van Luik weet ik dat het in de aanloopt van WO I verschrikkelijk gebombardeerd is geworden; de forten van Luik versperden de Duitse aanval op Frankrijk.
Maar vandaag werd mij duidelijk dat Luik meer heeft; Jantine leidde ons naar de Citadel, een ommuurd deel van de oude stad waar vroeger een klooster stond. Verstild, een parkgebied hoog boven het rumoer van de stad. En tot mijn verrassing woonde Jantine in dit deel van de stad en deed ze hier zelfs haar hardlooprondje.
We besloten om bij haar thuis een kopje thee te drinken en dat mondde natuurlijk uit in voortzetting van ons gesprek waarover Roos in haar blog wat meer zegt. Het is opmerkelijk zoals haar interesses voor een belangrijk deel ook de mijne zijn, alsmede haar manier van logisch redeneren. Het is geen wonder dat ik al in allereerste instantie dacht dat ik haar donorvader zou kunnen zijn. Nu dat niet het geval blijkt te zijn is dat geen reden om niet met elkaar in gesprek te blijven, dat moge duidelijk zijn.
We hebben opnieuw samen gegeten; was niet de kwaliteit van Concordia maar toch best goed "binnen te houden".
Roos en ik liepen nog heerlijk een half uurtje terug naar ons hotel. Was weer een gezellige dag geweest. Morgen met z'n drieën naar de opera.
Maar vandaag werd mij duidelijk dat Luik meer heeft; Jantine leidde ons naar de Citadel, een ommuurd deel van de oude stad waar vroeger een klooster stond. Verstild, een parkgebied hoog boven het rumoer van de stad. En tot mijn verrassing woonde Jantine in dit deel van de stad en deed ze hier zelfs haar hardlooprondje.
We besloten om bij haar thuis een kopje thee te drinken en dat mondde natuurlijk uit in voortzetting van ons gesprek waarover Roos in haar blog wat meer zegt. Het is opmerkelijk zoals haar interesses voor een belangrijk deel ook de mijne zijn, alsmede haar manier van logisch redeneren. Het is geen wonder dat ik al in allereerste instantie dacht dat ik haar donorvader zou kunnen zijn. Nu dat niet het geval blijkt te zijn is dat geen reden om niet met elkaar in gesprek te blijven, dat moge duidelijk zijn.
We hebben opnieuw samen gegeten; was niet de kwaliteit van Concordia maar toch best goed "binnen te houden".
Roos en ik liepen nog heerlijk een half uurtje terug naar ons hotel. Was weer een gezellige dag geweest. Morgen met z'n drieën naar de opera.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten