Buiten spelen

Een beeltenis van een prinses. Koningin Emma
wandelde hier met prinses Wilhelmina.

Laat opgestaan, voor het ontbijt nog even gewogen: 80,5 kg; ik ben zo te merken blijvend afgevallen; alle reden om stevig door te blijven wandelen. Voor vandaag was matig weer voorspeld; mijn ervaring is dat "gewoon even naar buiten kijken en op je gevoel beslissen" nog niet zo'n gekke indicator is. Buienradar erbij deed mij in ieder geval besluiten om, net als gisteren gewoon met een regenjas aan op stap te gaan. Baarn-Den Dolder stond op het programma. Ik wil die bekende wandelingen in de buurt maar eens vast gaan leggen om ervaring te krijgen met dat Komoot programma als voorbereiding op het wandelen in het buitenland. En ik vind het ook wel leuk om een heel scala van wandelingen rond Utrecht te kunnen presenteren. Of iemand er wat aan heeft weet ik natuurlijk niet, maar het geeft mij enig genoegen en wandelplezier.
Uiteindelijk stond ik pas om half twaalf op station Baarn. Ik had de "powerbank" - wat een groot woord voor zo'n lullig apparaatje - aangesloten op de smartphone, maar kreeg aanvankelijk de indruk dat het niet werkte; totdat ik me realiseerde dat ik wellicht op het knopje moest drukken, en ja hoor! daar werkte het.
Onderweg langs de beeltenis van een prinses en langs het hekwerk van paleis Soestdijk, de residentie van koningin Juliana; voorwaar een koninklijke omgeving daar. Eén van de imposante beukenlanen werd onder handen genomen door een tweetal jonge boswerkers. Met een van hen kwam ik in gesprek over het buiten werken. Hij voelde zich volkomen terecht bevoorrecht; op school moest hij wel binnen zitten, maar nu in zijn werkzaam leven had hij het heerlijke gevoel van lekker buiten spelen. Komt mij bijzonder bekend voor; wat kon ik mij in zo'n kantoor opgesloten voelen. Gelukkig heb ik in mijn carrière nogal wat banen gehad waarin ik veel op stap "moest". Heerlijk om dan met de auto door het Westland te rijden of met de trein naar Groningen te moeten voor een gesprek of naar Ierland voor een congres.
Even verderop de Stulp, het boerderijtje dat de naam heeft gegeven aan het fraaie natuurgebied en dan de Lage Vuursche; langs landgoed Pijnenburg en het Spiehuis en het laatste stuk naar Den Dolder.
Je kunt deze etappe helemaal doen zonder echt in bebouwing te komen zoals veel van de wandelingen op de Utrechtse Heuvelrug. We verzuchten ons dan ook vaak: "wat wonen we toch mooi hier".