Roos kent hem al enige tijd; zij had hem opgemerkt bij de eindexamens zang van het conservatorium Utrecht. Vanavond zong hij een van de hoofdrollen in de opera "A quiet place" van Leonard Bernstein. Zoals bij de meeste opera's, een krankzinnig verhaal - in dit geval bijna letterlijk - gedragen door bijzondere muziek en voortreffelijk beschreven in de brochure.
Ik heb altijd veel moeite om zo'n verhaal achter de opera te begrijpen; moet het wel altijd een aantal keren heel goed tot me door laten dringen; logica zit er zelden in en daarom krijg ik er vaak geen greep op. Maar dit keer lukte dat goed; we waren vroeg en hadden ook wel veel tijd om te studeren voordat de voorstelling begon.
Ik weet niet goed wat ik van de opera "an sich" moet vinden. Het verhaal was feitelijk erg tragisch; een auto-ongeluk had een einde gemaakt aan een volkomen vastgelopen huwelijk waaruit een zwaar getroubleerde zoon, Junior - weergaloos goed gespeeld door Michael - en een dochter waren ontsproten. Met prachtig geënsceneerde flashbacks werd de voorgeschiedenis getoond; de geest van de overleden moeder Dinah werd met het voorlezen van passages uit haar dagboek tot leven getoverd. De muziek was een beetje "raar"; niet extreem, maar ik had iets anders van Bernstein verwacht. Uit de brochure bleek dat de vrees van Leonard was dat hij later alleen herinnerd zou worden als componist van de "West side story"; voor mij zal hij dat inderdaad altijd blijven en daarnaast een goede dirigent die veel en veel te veel rookte.
Tja, nu ik dit schrijf en er nog eens stevig bij stil sta vond ik het geheel toch vooral heel bijzonder en ben ik blij dat ik het heb mogen beleven.
Ik zat naast een jong stel en sprak hen even aan over de bijzonderheid van de opera. Deman van het stel, Jesse Passenier bleek zelf componist te zijn en zijn vrouw was zangeres. Ze waren net als ik fors onder de indruk.
Na afloop moesten we door een stevige regenbui terug naar station Maastricht om de trein naar Eijsden en Luik te nemen. In Eijsden namen we afscheid van Jantine in de trein en zwaaiden haar nog uit bij vertrek. Was een ontzettend genoeglijk weerzien geweest!
Wij gingen naar hotel Hestia en werden allervriendelijkst ontvangen. In het behoorlijk drukke restaurant was nog best een tafeltje voor ons en we hebben voor de derde keer smakelijk gegeten.
Ik heb altijd veel moeite om zo'n verhaal achter de opera te begrijpen; moet het wel altijd een aantal keren heel goed tot me door laten dringen; logica zit er zelden in en daarom krijg ik er vaak geen greep op. Maar dit keer lukte dat goed; we waren vroeg en hadden ook wel veel tijd om te studeren voordat de voorstelling begon.
Ik weet niet goed wat ik van de opera "an sich" moet vinden. Het verhaal was feitelijk erg tragisch; een auto-ongeluk had een einde gemaakt aan een volkomen vastgelopen huwelijk waaruit een zwaar getroubleerde zoon, Junior - weergaloos goed gespeeld door Michael - en een dochter waren ontsproten. Met prachtig geënsceneerde flashbacks werd de voorgeschiedenis getoond; de geest van de overleden moeder Dinah werd met het voorlezen van passages uit haar dagboek tot leven getoverd. De muziek was een beetje "raar"; niet extreem, maar ik had iets anders van Bernstein verwacht. Uit de brochure bleek dat de vrees van Leonard was dat hij later alleen herinnerd zou worden als componist van de "West side story"; voor mij zal hij dat inderdaad altijd blijven en daarnaast een goede dirigent die veel en veel te veel rookte.
Tja, nu ik dit schrijf en er nog eens stevig bij stil sta vond ik het geheel toch vooral heel bijzonder en ben ik blij dat ik het heb mogen beleven.
Ik zat naast een jong stel en sprak hen even aan over de bijzonderheid van de opera. Deman van het stel, Jesse Passenier bleek zelf componist te zijn en zijn vrouw was zangeres. Ze waren net als ik fors onder de indruk.
Na afloop moesten we door een stevige regenbui terug naar station Maastricht om de trein naar Eijsden en Luik te nemen. In Eijsden namen we afscheid van Jantine in de trein en zwaaiden haar nog uit bij vertrek. Was een ontzettend genoeglijk weerzien geweest!
Wij gingen naar hotel Hestia en werden allervriendelijkst ontvangen. In het behoorlijk drukke restaurant was nog best een tafeltje voor ons en we hebben voor de derde keer smakelijk gegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten