Onlangs las ik een artikel, een column (?) in de Trouw over het verdwijnen van de insecten. Dat had ik in de loop der jaren ook duidelijk gemerkt. In de tijd dat ik nog een auto had waren de insecten altijd de oorzaak van smerige voorruiten; niet alleen vliegjes en mugjes maar ook van die enorme insecten die met een knal op je voorruit verklodderden ontnamen je het gezicht op de weg; wanneer we op de loggia buiten bier zaten te drinken moest je een bierviltje op je glas doen omdat de meikevers die tegen de lamp aanvlogen de onhebbelijke gewoonte hadden om vervolgens in je bierglas te vallen. Maar ook als je gewoon buiten zat of in de slaapkamer dan werd je door de muggen opgevroten; gebeurt eigenlijk nauwelijks meer, althans niet waar ik woon. De gevolgen merk je ook afgezien van verontrustende berichten die hoogstwaarschijnlijk veel mensen ontgaan; minder vogels bijvoorbeeld. Wie herinnert zich niet die zomerse avonden met het doordringende geluid van gierzwaluwen die op jacht waren naar insecten; hoor je nauwelijks meer. In het voorjaar hoor je steeds minder vogelgekweel.
We gaan het pas echt merken wanneer de bijen verdwijnen; niet de wilde bijen, dat zal de meesten onder ons een zorg zijn, maar wel de bestuivende bijen: "straks wordt het fruit onbetaalbaar?!
Grootschalige landbouw; gebruik van alles vernietigend landbouwgif als de zgn. neonicotinoïden die gelukkig europees breed verboden worden.
Het is inmiddels honderden jaren geleden dat de mens langzaam maar zeker is begonnen met dit verdwijningsproces. Het begon natuurlijk met de roofdieren die als concurrenten op de voedselmarkt werden beschouwd; beer en later de wolf verdwenen tot ieders opluchting (ook de mijne hoor). De grote grazers werden bejaagd en opgegeten; hun gebieden werden gebruikt voor landbouw. De primitieve landbouw bracht grappig genoeg een explosie van biodiversiteit waarvan mijn generatie nog een staartje heeft meegemaakt(denk aan de jaren vijftig) ; akkers en weilanden waren een ecologisch eldorado en boerderijen een plek waarvan vele diersoorten min of meer afhankelijk waren.
Na WO II begon de verschraling - waterpeilverlaging, landbouwgif etc. - en de grootschaligheid. En kijk nu maar eens in de landbouwgebieden; tweedimensionale industriegebieden zijn het geworden zonder bloemen en zonder zoemende insecten. Mijn hart huilt er van als ik door deze ecologische woestijnen wandel.
We gaan het pas echt merken wanneer de bijen verdwijnen; niet de wilde bijen, dat zal de meesten onder ons een zorg zijn, maar wel de bestuivende bijen: "straks wordt het fruit onbetaalbaar?!
Grootschalige landbouw; gebruik van alles vernietigend landbouwgif als de zgn. neonicotinoïden die gelukkig europees breed verboden worden.
Het is inmiddels honderden jaren geleden dat de mens langzaam maar zeker is begonnen met dit verdwijningsproces. Het begon natuurlijk met de roofdieren die als concurrenten op de voedselmarkt werden beschouwd; beer en later de wolf verdwenen tot ieders opluchting (ook de mijne hoor). De grote grazers werden bejaagd en opgegeten; hun gebieden werden gebruikt voor landbouw. De primitieve landbouw bracht grappig genoeg een explosie van biodiversiteit waarvan mijn generatie nog een staartje heeft meegemaakt(denk aan de jaren vijftig) ; akkers en weilanden waren een ecologisch eldorado en boerderijen een plek waarvan vele diersoorten min of meer afhankelijk waren.
Na WO II begon de verschraling - waterpeilverlaging, landbouwgif etc. - en de grootschaligheid. En kijk nu maar eens in de landbouwgebieden; tweedimensionale industriegebieden zijn het geworden zonder bloemen en zonder zoemende insecten. Mijn hart huilt er van als ik door deze ecologische woestijnen wandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten