Simon Baron-Cohen

Simon Baron-Cohen

Jantine doet onderzoek aan de functie van de hersenen; veel meer dan dat weet ik niet van haar want we hadden nog geen gelegenheid om over dit onderwerp wat diepgaander te spreken. Het is overigens wel een onderwerp dat mij fascineert. De complexiteit van de hersenen is gigantisch. In de tijd dat ik een project deed met psychiaters maakte één van hen een statement over de complexiteit van de hersenen die volgens hem vergelijkbaar is met die van het immuunapparaat, het onderwerp waar ik mijn wetenschappelijk leven aan heb gewijd.
Dick gaf mij een poosje geleden het boek "Thinking" mee: "voor in de trein". Maar het was aanzienlijk meer dan dat; ik vond een artikel van Daniel Dennett dermate bijzonder dat ik Jantine attent maakte op dit boek. Zij antwoordde dat zij tijdens haar promotie had  samengewerkt met Simon Baron-Cohen, eveneens auteur in dit boek, reden voor mij om zijn bijdrage met extra aandacht te bestuderen; en dat viel niet tegen; een perfect opgezet verhaal, beginnend met de controverse die jarenlang heeft gespeeld aangaande onderzoek naar gedragsverschillen en onderscheid tussen de sexen.
Simon beschrijft allereerst de resultaten van anatomische studies waaruit duidelijk verschillen tussen de hersenvolumes en samenstelling worden vastgesteld. Ook psychologisch onderzoek maakt deel uit van het werk; ook daar verschillen tussen de sexen; empathie en systematiek zijn te onderscheiden eigenschappen waarin groepen van de twee sexen verschillen.
Vervolgens zoomt het onderzoek zich in op een mogelijke oorzaak van dit verschil; het hormoon testosteron blijkt hierin een belangrijke factor; niet de enige factor dat zeker niet, maar zo'n 40% van de verschillen zouden hun oorzaak kunnen vinden in verschillen van de hoeveelheid testosteron van de ontwikkelende foetus. Fraai longitudinaal onderzoek.
Baron-Cohen is onderzoeker op het gebied van autisme en primair clinicus. Tijdens de discussie die op zijn Edge-lezing volgde gaat hij uiterst zorgvuldig om met mogelijke consequenties van zijn bevindingen. Bewonderenswaardig hoe hij in alle zorgvuldigheid allerlei mogelijke onjuiste diagnostiek en therapie tracht te voorkomen en vooral hoe hij ook de vooral manlijke eigenschappen die bij autistische mensen lijken te zijn doorgeschoten ook positief probeert te positioneren. Hij beschouwt autisme daarom ook niet als een vorm van pathologie maar als een onderdeel van het gedragsspectrum, zij het een onhandige eigenschap voor de persoon in kwestie en (meestal zijn) omgeving.
Na lezing van zo'n mooi samenhangend wetenschappelijk verhaal heb ik het gevoel dat ik een lezing daadwerkelijk heb bijgewoond en van dat gevoel kan ik langdurig genieten. Het voordeel van een boek is wel dat je e.e.a. kunt herlezen en dat is op mijn leeftijd ook echt nodig wil je niet binnen de kortst mogelijke tijd alles weer hebben vergeten.