De GR 571

Het begin van de wandeling over de GR 571
Roos op de brug over de Amblève in Aywaille

We waren bijtijds opgestaan om naar het station te gaan; tickets voor het stukje naar Aywaille. In de automaat kun je slechts retours kopen voor 65-plussers; alsof die nooit ergens zouden willen blijven. Maar bij het loket lukte het wel en al snel stapten we uit in het landelijke plaatsje Aywaille; zo vroeg in de morgen zelfs op zaterdag nog heel stil. Dat zou niet zo blijven; vooral motorrijders moeten met veel kabaal van hun aanwezigheid getuigen.

Eerst op een terrasje in het zonnetje een warme chocolademelk gedronken en toen naar ons hotel, Villa des Roses waar we een rustige kamer aan de hellingkant toegewezen kregen; prima! Was doodstil, zodanig stil zelfs dat we twee keer behoorlijk laat pas wakker werden.

Op de Gr

In het hotel konden we al terecht hoewel we erg vroeg waren; pas de problème! Al snel waren we op weg; dom genoeg niet in korte broek want het weer was tadelos. De GR 571 richting Trois Ponts door het dal van de Amblève; dit stuk moet ik ooit ergens begin tachtiger jaren ook met Dick en Kees hebben gelopen; kon ik me niets van herinneren, maar het blijft een leuke gedachte. Bij het volgende plaatsje aangekomen gingen we de brug over en liepen we aan de andere kant van het dal weer terug naar Aywaille via de GR 576. Op het terras van het hotel hebben we een lekker biertje genomen.
's-Avonds hebben we in ons hotel gegeten en dat was toch lekker; daar kan geen NL's sterrenrestaurant tegenop.

Op het terrasje van het hotel

Zorgvuldig klaargemaakt en niet van die lullige kleine hoeveelheden en - verder niet van belang - tegen heel redelijke prijs. Dom genoeg had ik me door mezelf laten verleiden om drie gangen te verorberen. Na afloop van de heerlijke maaltijd kon ik dan ook slechts met moeite de trap op komen waarop ik tegen Roos zei dat ik amechtig was en alleen nog maar op bed kon liggen, boeren en winden laten. Wat zat ik vol.

Onderweg een veld met allemaal nesten van
Lasius Flavus. Wilde Roos niet geloven, maar het was
toch echt zo.