Familie in Hommerts

Piet en ik, gefotografeerd voor de gedenksteen op
het Roode klif bij Laaxum, Friesland.

Al in december vorig jaar kreeg ik een mailtje van een mij onbekende, Piet van der Hoek naar aanleiding van een bloggie over een stel overgrootouders van mij, Johannes ten Brink en Pietertje Veenstra. Door alle gedoe rondom mijn donordochters en onze overwintering in Spanje was het mij enigszins door het hoofd geschoten. Maar toen ik deze week mijn oude mailtjes aan het opruimen was kwam ik zijn verzoek weer tegen en heb direct een afspraak gemaakt om Piet op te zoeken in het mij tot dusver onbekende plaatsje Hommerts in Friesland, vlakbij Balk waar de Friese tak van mijn familie vandaan kwam.
En zo stapte ik hedenmorgen om iets voor zessen in de bus en haalde zelfs nog een Intercity eerder dan gepland naar Leeuwarden, verder naar Sneek en daar bus 42 naar Hommerts. Onderweg belde ik Piet om te zeggen dat ik er nog vroeger zou zijn dan we hadden afgesproken. Grappig genoeg bleek de buschauffeur een bekende van Piet te zijn. Hij stond me (gelukkig) op te wachten; ik had zijn adres anders nooit gevonden; was helemaal niet in een dorp, maar echt middenin het land; aan drie kanten vrij uitzicht en de vierde kant op een boerderij even verderop.
Piet is een echte Fries; hij woont vrijwel op de plek waar hij is geboren en waar zijn familie 150 jaar heeft geboerd. Hij had al van alles uitgezocht; was het zelfde overzicht als wat Karel deV voor mij had uitgezocht. Piet wilde een compleet overzicht dus ook met de lieden die nu nog leven met de naam ten Brink. Gelukkig stond ook daarvan e.e.a. in mijn stamboom overzicht. Het ging om de nazaten van "ome Jurrie", een neef van mijn moeder; de enige tak waar de naam ten Brink is doorgezet; de manlijke lijn dus. Gelukkig heeft deze Jurrie voor een aantal manlijke nakomelingen zorg gedragen dus hoeft Piet zich niet te vervelen.
Na de koffie kreeg ik van Piet een mooie rondrit door de Friese dreven; overal wist Piet wel iets anekdotisch te vertellen of had hij zelf iets beleefd. We zagen vogels en reeën; ik had de Swarovski niet voor niets op het laatst nog in m'n tas gedaan. We kwamen langs een aantal plekken waar je goed kon eten aldus Piet en ook langs een behoorlijk aantal plaatsen waar ik geweest was tijdens mijn wandelingen zoals Laaxum, het Roode klif en natuurlijk Balk, de plek waar onze gezamenlijke voorvaders vandaan komen. Want dat hadden we al uitgezocht; onze lijnen waren gescheiden in de Napoleontische tijd toen twee broers apart van elkaar verschillende achternamen hadden verkozen; van der Hoek respectievelijk ten Brink; heeft misschien wel iets te maken hoe ze destijds woonden.
De van der Hoeken hebben zich uitgewaaierd over Amerika en zijn ook in Friesland nog goed vertegenwoordigd; de ten Brinken zijn vooral naar Amsterdam geëmigreerd en daar gebleven.
Na een leuke informatieve ochtend namen wij afscheid op een busstation. Tegen vieren was ik weer op station Bilthoven; een haring en door het bos naar huis gelopen en nog net voor de onweersbui weer binnen.

Gedenksteen. "Liever dood dan slaaf",
uitspraak van Groote Pier