Had ik me vrijdag rot lopen sjouwen met een rugzak die tot de rand was gevuld met ganzeneieren daar moest ik die ook nog eens verwerken; een hele klus. Was ik gisteren al begonnen met de zak eieren die Ab eerder had geraapt - dat waren de onbebroede eieren die koud en bedekt in het nest waren aangetroffen - daar moest de overgrote meerderheid van de mogelijk bebroede eieren nog gedaan worden.
Van de twintig onbebroede had ik er 5 aan Roos gegeven; zij vindt het maar eng als er een embryootje in zo'n ei zit; stelt niks voor want het is vaak niet veel meer dan een bloedveegje op de dooier dat je eenvoudig kunt verwijderen. De andere vijftien had ik keurig kunnen splitsen in dooiers (voor de aspergesoep en voor de vanillevla). En vandaag drie zakken met in totaal zeker zo'n 60 eieren; ik zag er wel tegenop.
Maar het ging steeds sneller. Het deed me denken aan die brandende olievelden in Koeweit nadat de Iraakse megalomane dictator Saddam Hoessein deze oliestaat de oorlog had verklaard. Toen de coalitie de oorlog had beëindigd moesten die brandende en spuitende oliebronnen geblust en afgesloten worden; een megaklus waar men bij aanvang dacht minstens tien jaar voor nodig te hebben. Werd uiteindelijk in 1 jaar geklaard gelukkig.
En ook die onvergelijkbaar kleinere klus van al die eieren ging me steeds makkelijker af; een wetmatigheid denk ik; eerste wet van Parkinson?
Veel van de eieren waren zodanig bebroed dat er een piepklein embryo op de dooier zat. Gefascineerd heb ik al die patronen voor zover goed te aanschouwen ook precies bekeken. Uit de verschillende waarnemingen kon ik wel zo'n beetje afleiden hoe dat proces in zijn werk ging.
Het allereerste vruchtbeginsel dat je ook op onbebroede maar wel bevruchte eierdooiers kunt zien groeit wat uit. Vervolgens beginnen zich minuscule haarvaatjes te ontwikkelen met daarin het eerste bloed; het embryo is dan nog hooguit 1-2 mm groot. Die kluwen van haarvaatjes groeit pijlsnel; het embryo zit aan de buikzijde met die kluwen verbonden. Een enkel ei was zodanig lang bebroed dat het embryo zeker 1 cm groot was. Dan valt het op dat zo'n vogel-embryo erg veel weg heeft van zoordierembryo's.
De ogen zijn het eerst goed te onderscheiden ook al is het embryo nog maar heel klein. Boeiend allemaal.
Uiteindelijk had ik flink wat eidooiers en eiwit en ook struif voor de pannenkoeken. Als het embryo te ver ontwikkeld was naar mijn zin dan gooide ik de inhoud weg. Helaas waren dat er wel erg veel.
De eierschillen heb ik aan Roos gegeven om de tuin mee te bekalken. Opgelucht was ik tegen het eind van de ochtend klaar met de klus. Volgend jaar maar wat kritischer zijn met wat we meenemen; beter testen in het veld.
Van de twintig onbebroede had ik er 5 aan Roos gegeven; zij vindt het maar eng als er een embryootje in zo'n ei zit; stelt niks voor want het is vaak niet veel meer dan een bloedveegje op de dooier dat je eenvoudig kunt verwijderen. De andere vijftien had ik keurig kunnen splitsen in dooiers (voor de aspergesoep en voor de vanillevla). En vandaag drie zakken met in totaal zeker zo'n 60 eieren; ik zag er wel tegenop.
Maar het ging steeds sneller. Het deed me denken aan die brandende olievelden in Koeweit nadat de Iraakse megalomane dictator Saddam Hoessein deze oliestaat de oorlog had verklaard. Toen de coalitie de oorlog had beëindigd moesten die brandende en spuitende oliebronnen geblust en afgesloten worden; een megaklus waar men bij aanvang dacht minstens tien jaar voor nodig te hebben. Werd uiteindelijk in 1 jaar geklaard gelukkig.
En ook die onvergelijkbaar kleinere klus van al die eieren ging me steeds makkelijker af; een wetmatigheid denk ik; eerste wet van Parkinson?
Veel van de eieren waren zodanig bebroed dat er een piepklein embryo op de dooier zat. Gefascineerd heb ik al die patronen voor zover goed te aanschouwen ook precies bekeken. Uit de verschillende waarnemingen kon ik wel zo'n beetje afleiden hoe dat proces in zijn werk ging.
Het allereerste vruchtbeginsel dat je ook op onbebroede maar wel bevruchte eierdooiers kunt zien groeit wat uit. Vervolgens beginnen zich minuscule haarvaatjes te ontwikkelen met daarin het eerste bloed; het embryo is dan nog hooguit 1-2 mm groot. Die kluwen van haarvaatjes groeit pijlsnel; het embryo zit aan de buikzijde met die kluwen verbonden. Een enkel ei was zodanig lang bebroed dat het embryo zeker 1 cm groot was. Dan valt het op dat zo'n vogel-embryo erg veel weg heeft van zoordierembryo's.
De ogen zijn het eerst goed te onderscheiden ook al is het embryo nog maar heel klein. Boeiend allemaal.
Uiteindelijk had ik flink wat eidooiers en eiwit en ook struif voor de pannenkoeken. Als het embryo te ver ontwikkeld was naar mijn zin dan gooide ik de inhoud weg. Helaas waren dat er wel erg veel.
De eierschillen heb ik aan Roos gegeven om de tuin mee te bekalken. Opgelucht was ik tegen het eind van de ochtend klaar met de klus. Volgend jaar maar wat kritischer zijn met wat we meenemen; beter testen in het veld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten