Schaijk

Vanmorgen om half negen - had ik ook met Gideon afgesproken - zaten Roos en ik aan het ontbijt. Lekker croissantje, sneetje suikerbrood, fruit met yoghurt en nog e.e.a. en dat overgoten met veel koffie. Maar al wie er kwamen, geen Mariska en Gideon. Pas om kwart voor tien kwamen ze - tot mijn verbazing - met schorre stemmen en eruit ziend of ze flink hadden doorgezakt aangezet. En ja hoor, ze hadden het er gisteravond nog even lekker van genomen. En dan zie je "de jeugd" want al gaandeweg het eten zag je ze helemaal opknappen. Op mijn leeftijd red je dat niet meer?!
Wij moesten voor de excursie van vandaag precies om 12.00 uur op de plek van bestemming zijn in Schaijk; Mariska zou ons brengen maar eerst moesten we naar Heesch; daar stond de lesauto van Gideon en daar logeerden de kleintjes bij de moeder van Gideon. Dus nog even lekker aan de koffie en de kleinkinderen gezien; leuk!

Mariska bracht ons naar Schaijk. Ze had het pand dat we gingen bezoeken wel opgemerkt en zich altijd afgevraagd wat het was: "het lijkt wel een bunker", zei ze terecht. En inderdaad, zeker aan de buitenkant maakt het een zeer gesloten,  vijandige indruk. Ik vroeg me ook af wat we zouden gaan zien.
We werden ontvangen door een allervriendelijkste meneer die ons verder verwees. Ook op de binnenplaats vond ik het maar een vreemd, vijandig gebouw; het leek wel een gevangenis; zelfs de gelijkenis met een concentratiekamp kwam bij me op. Zwaar ommuurd, alles grijs en hier en daar afgebladderd.
Precies om 12.00 uur mocht onze groep naar binnen en dat was mooi. Ik herkende het van de bespreking van dit pand in het mededelingenblad van de Vereniging Hendrick de Keyser. Eerst een introductie door een bestuurslid van de vereniging. Zij vertelde over de overwegingen van het bestuur alvorens uiteindelijk werd besloten om de overdracht te accepteren; dat betekent ook de onderhoudsplicht en ik had al aan de buitenkant gezien dat het gebouw hard aan een onderhoudsbeurt toe was; zal een paar centen gaan kosten.

De architect Jan de Jong heeft het ontworpen; het was zijn kantoor en zijn woonhuis en heet dan ook het "Jan de Jonghuis". We kregen een uitgebreide uitleg over de beweegredenen van de architect om zo te gaan bouwen volgens de Bossche school en vervolgens een rondleiding over het buitenterrein, de fraaie woonkamer en het oorspronkelijke kantoor. Het was allemaal niet zo mijn goesting; ik vond het afgezien van de woonkamer ronduit lelijk.
Wat had ik deze excursie graag met Peter C, mijn architectenvriend erbij mee willen maken. Ik zou zijn mening over het Jan de Jonghuis en over de Bossche school wel eens willen horen.