Van de Dom naar Breukelen

Gisteravond, tijdens het bezoek van Rudolf ging mijn telefoon; gebeurt me niet dagelijks; Jan F. aan de telefoon. Jan had me al eerder gebeld toen Roos en ik aan onze overwintering in Spanje waren; hij stelde voor om weer eens aan de wandel te gaan; dat ging toen moeilijk maar we zouden na die tijd weer contact opnemen; dat had ik per e-mail gedaan en nu nam Jan contact op voor een wandelafspraak en om de koe maar bij de horens te vatten werd dat direct vandaag geconcretiseerd.
En zo stond ik hedenmorgen om kwart voor tien, een kwartier te vroeg bij de Dom van Utrecht op Jan te wachten en keurig op tijd kwam hij aangelopen; rugzak en wandelboekje had hij bij zich. Ik had vanmorgen eerst mijn nieuwe GPS, helaas een andere versie dan mijn oude, geïnstalleerd naar vermogen; kaarten en tracks had ik overgezet van de oude naar de nieuwe. Alleen werkt deze anders en kon ik er vandaag niet goed mee uit de voeten helaas, maar Jan had als gezegd het wandelboekje van het Utrechtpad.
Had ik richting Werkhoven willen lopen daar stelde Jan voor om richting Maarsen te gaan, achteraf een goede keuze want vanaf Oud Maarsen werd dat een bijzonder fraaie etappe. Al wandelend realiseerde ik me dat ik hier meer dan 35 jaar geleden had gelopen met vriend Dick toen hij mij "in training" had genomen voor het lange afstand wandelen; in die tijd had ik daar verdraaid weinig ervaring mee en hier is het begonnen. Ik herinnerde me nog de slangenmuur bij kasteel Zuilen en de molens even verderop. Leuk om dat op te halen.
Net als met Huib en Dick kwamen we geen gespreksstof tekort; Jan is vol over de aanpak van de klimaatproblematiek waar hij zijn hele werkend leven bij Natuur en Milieu aan heeft gewerkt; ook na zijn pensionering blijft hij hier als vrijwilliger nauw bij betrokken. En nog steeds borrelt hij van enthousiasme hierover. Principieel en nauwgezet zijn wel twee wezenskenmerken van Jan; hoewel we heel verschillend naar de wereld kijken kunnen we het heel goed samen vinden; we discussiëren voortdurend.
Via had waterleidingkanaal kwamen we in een mij bekend gebied; hier heb ik met Huib ook gewandeld en even verderop bij het fort en door naar Breukelen heb ik nog veel vaker gedaan. Via Breukelen, waar we nog een vissie hebben gescoord en op een bank onze conversatie voortzetten gingen we naar de trein. Op station Utrecht scheidden onze wegen; we maakten een afspraak om eens met z'n vieren bij Roos en mij te komen eten.