Weerzien van "de Zandkuil"

Op de nieuw ingerichte boot

Met de eerste bus, maar ook de eerste dag van de zomertijd dus na een korte nacht op naar Utrecht CS en met de Intercity naar Den Helder. Met de - gratis - bus naar de haven en direct de oversteek met de modern nieuw ingerichte TESO boot naar Texel. Op de boot bedacht ik mij dat het inmiddels ruim vijftig jaar geleden was dat ik voor het eerst naar Texel ging; was op vakantie met de ouders van Lien in 1966 denk ik; dan realiseer je je dat je toch wel oud begint te worden; maar in die tussentijd heb ik dan ook wel e.e.a. meegemaakt.
Met de bus naar de halte Zuidhaffel en richting "de hoge berg" gewandeld, naar de Zandkuil waar de werkgroep van Ben Brugge haar jaarlijks opknapwerk/natuurbeheer doet in het insectenreservaat, het eerste in NL.

Een kleuterklasje van lammeren

Het voorjaar is duidelijk aangebroken; tientallen lammetjes. Ergens in het weiland zag ik twee piepjonge lammetjes en daarbij de ooi die als een mens lag te snurken; kennelijk nog even bijkomen van alle vermoeienissen van het moederschap. In een andere wei stond een heel stel ooien uit de voertrog te schransen terwijl de lammeren als in een kleuterklasje bij elkaar stonden te blaten; leuk gezicht, om niet te zeggen een schattig gezicht. Intussen doemde de Hoge Berg - ach wat heet berg - op uit de mist; eerst de begraafplaats van de Georgiërs, krijgsgevangen Russen die zich onder druk aan hadden gesloten bij de Duitse krijgsmacht en op het eind van de bezetting in opstand waren gekomen en daarbij voor een groot deel in een bloedbad waren omgekomen.

Begraafplaats der Georgiërs

Langs het doolhof en het bosje en daar lag de Zandkuil in volle glorie; het was inmiddels half twaalf geworden en de groep zat aan de koffie. Eerst maakte ik wat foto's van het natuurgebiedje; het lag er prachtig bij; het werk was kennelijk al voor een groot deel gedaan. Ik werd ontzettend leuk onthaald door de leden van de groep die mij nog kenden; er waren ook veel nieuwe groepsleden en een aantal vrijwilligers van Natuur Monumenten. Na vele handen geschud te hebben en weer even kort bijgepraat kon ik aan de koffie; leuk zo'n positief onthaal.
Ik vroeg Ben of ik steilrandjes mocht maken, het klusje dat ik het liefste doe. Ik was lekker aan de gang en had een paar meters nieuw gemaakt; Bart kwam bij me zitten en we spraken over de vorderingen van zijn proefschrift en over zijn toekomstplannen.

De Zandkuil ligt er prachtig bij

Na nog wat verder spitten ging ik nog eens kijken naar de bomen boven in het gebiedje die ik had "geringd" oftewel dood had gemaakt en inderdaad kon ik nu constateren dat ze "hardstikke dood" waren. Ik heb dat gedaan omdat ik had gelezen dat staand dood hout onontbeerlijk is voor bepaalde houtwespen. Nu maar hopen dat die ook gebruik zullen maken van deze gelegenheid.
Het werken hield al vroeg op; ik had niet veel gedaan, maar daar zat niemand mee en ik al helemaal niet (zou zelfs van dit geringe spitten al enige spierpijn in de billen overhouden?!). Ik reed met Ab mee naar de jeugdherberg alwaar we nog een Skuumkoppe in het zeegat klokten. Bekend gebeuren, op het terrasje gezellig met z'n allen het weekend afsluiten.

De hele club aan de koffie

Meegereden naar de boot en daar afscheid genomen. Met bus, intercity en bus naar huis; Roos kwam nog even langs voor een glaasje wijn en om bij te praten. Het licht was al uit voordat ze weer op de fiets zat en ik sliep waarschijnlijk al voordat zij thuis was, wat was ik moe. Heerlijk geslapen dus.

Het werk is gedaan. De Zandkuil ligt er weer keurig bij en
is nu weer gereed voor de insecten

Dat was het dan