Zarité

Hikkend van het lachen sprong ik zojuist mijn bed uit; gebeurt me een enkele keer dat ik iets lees dat me zo raakt dat ik onweerstaanbaar moet reageren. Het gebeurde me nu in een aantal alinea's waarin  de beschrijving van onwaarschijnlijke smerige ellende plotseling een ontmoeting met iemand uit een andere wereld wordt beschreven, ik zal de volgende alinea op pagina 326 citeren: "Op een dinsdag kwam ze op het Place d'Armes Sancho Garcia del Solar tegen, in het zwart gekleed en zo overdadig geparfumeerd dat zelfs de vliegen zich niet in zijn buurt waagden ......". Dat kan slechts uit de pen vloeien van zo'n weergaloze Zuid Amerikaanse schrijver als Gabriel Garcia Marquez, Vargas Llosa, in dit geval Isabel Allende, misschien wel de grootste onder hen.
Waarschijnlijk heb ik het boek gekocht op de WVT jaarmarkt voor 1 of 2 euro's; het lag op een stapeltje in m'n schuur om door te geven aan Sanne; was er nog niet van gekomen toen ik vorige week een treinreis moest maken en mijn e-reader had vergeten mee te nemen heb ik het snel gepakt om onderweg iets te lezen te hebben. Het gaat om het boek "Het eiland onder zee", een titel van niks vind ik en daarom had ik het ook nog niet ter hand genomen. Maar vanaf de eerste bladzijde heeft het mij ontzettend gegrepen; handelend over de periode van de slavernij in Amerika; de vrijheidsstrijd op Haïti en geschreven met de slavin Zarité als hoofdpersoon.
Allende voert karakters op als een moderne Tolstoj en voert een stijl die mij - vergeef mij de brutale vergelijking - soms aan Homeros doet denken; vooruit grijpen op gebeurtenissen die nog plaats moeten vinden; een bijzondere stijlfiguur die mij erg aanspreekt. En vooral die intensiteit van emotie en de verwevenheid met de geschiedenis is in dit geval bepaald niet absurdistisch zoals in "La casa des esperitus". Een heel goed boek en dus een aanrader.