Dan lees ik in de Trouw dat er weer een restaurant is bijgekomen met twee sterren, gedreven door een vrouw "nog wel". Merkwaardig dat dit zo'n ophef doet ontstaan; bij mijn weten, althans bij mijn leven waren het toch vooral de dames die in de keuken de scepter zwaaiden; waarom de chef-koks dan vooral mannen zijn is verbazingwekkend.
Maar goed, daar gaat het mij even niet om; zo'n sterrenrestaurant - we proberen het echt vrij regelmatig - ervaar ik altijd (op één uitzondering na, jaren geleden) als verdraaid veel poeha. Zo bijzonder is het allemaal niet; één keer ergens in het noorden vonden we bepaalde smaakcombinaties zelfs uitgesproken "vies"; alsof er een soesje met tandpasta was gevuld?! Maar vaak is het ook gewoon poeha en ga je niet eens met een verzadigd, vol gevoel naar huis. Het is vooral het cachet en de hele cabaretachtige flauwekul eromheen die het tot een "beleving" maken. Niet al die combinaties van zogenaamde streekproducten. Bieten met zoutedrop en zo?!
Vanavond heb ik een gerechtje gegeten dat ik ervoer als zeker 1 ster waard; een pasteitje, gemaakt van roomboter van de boer, met handgesneden uitje op zacht vuurtje glazig gestoofd en champignons van de plaatselijke Albert Heijn vestiging eveneens met de hand in stukjes gesneden. Zachtjes samen gesmoord. Tarwebloem toegevoegd en met olijfhouten lepel geroerd tot het de juiste consistentie had.
Verder gewerkt op laag vuur. Koude, volle melk toegevoegd en een scheutje room en voortdurend geroerd zodat het werd opgenomen. Vervolgens het vocht onder het vet van de pan met wildzwijnjus toegevoegd en onder voortdurend roeren opwarmen tot tegen de kook. Fijngesneden flink wat in dobbelsteentjes gesneden in boter gebakken en met Utrechts Heuvelrugwater verder gaar gestoofde wildzwijns linkerachterbout toegevoegd. Tot slot zeer fijngesneden platte peterselie van een lokale tuinder, de bekende Theo, wat citroensap, Worchester sauce en zout naar smaak toegevoegd en enkele minuten doorgekookt onder voortdurend roeren.
Twee pasteibakjes was wat veul; maar ik had toch echt de associatieve gedachte aan die sterrenrestaurants in NL. Wist u dat we sinds vandaag zelfs een derde drie-sterrenrestaurant hebben in NL?! In Kruiningen nog wel. Zal Roos uitnodigen voor de volgende portie; er staat nog wat in de koelkast.
Maar goed, daar gaat het mij even niet om; zo'n sterrenrestaurant - we proberen het echt vrij regelmatig - ervaar ik altijd (op één uitzondering na, jaren geleden) als verdraaid veel poeha. Zo bijzonder is het allemaal niet; één keer ergens in het noorden vonden we bepaalde smaakcombinaties zelfs uitgesproken "vies"; alsof er een soesje met tandpasta was gevuld?! Maar vaak is het ook gewoon poeha en ga je niet eens met een verzadigd, vol gevoel naar huis. Het is vooral het cachet en de hele cabaretachtige flauwekul eromheen die het tot een "beleving" maken. Niet al die combinaties van zogenaamde streekproducten. Bieten met zoutedrop en zo?!
Vanavond heb ik een gerechtje gegeten dat ik ervoer als zeker 1 ster waard; een pasteitje, gemaakt van roomboter van de boer, met handgesneden uitje op zacht vuurtje glazig gestoofd en champignons van de plaatselijke Albert Heijn vestiging eveneens met de hand in stukjes gesneden. Zachtjes samen gesmoord. Tarwebloem toegevoegd en met olijfhouten lepel geroerd tot het de juiste consistentie had.
Verder gewerkt op laag vuur. Koude, volle melk toegevoegd en een scheutje room en voortdurend geroerd zodat het werd opgenomen. Vervolgens het vocht onder het vet van de pan met wildzwijnjus toegevoegd en onder voortdurend roeren opwarmen tot tegen de kook. Fijngesneden flink wat in dobbelsteentjes gesneden in boter gebakken en met Utrechts Heuvelrugwater verder gaar gestoofde wildzwijns linkerachterbout toegevoegd. Tot slot zeer fijngesneden platte peterselie van een lokale tuinder, de bekende Theo, wat citroensap, Worchester sauce en zout naar smaak toegevoegd en enkele minuten doorgekookt onder voortdurend roeren.
Twee pasteibakjes was wat veul; maar ik had toch echt de associatieve gedachte aan die sterrenrestaurants in NL. Wist u dat we sinds vandaag zelfs een derde drie-sterrenrestaurant hebben in NL?! In Kruiningen nog wel. Zal Roos uitnodigen voor de volgende portie; er staat nog wat in de koelkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten