Al een hele tijd ligt er op mijn bridgetafel, - een extra, ronde eettafel - een artikel dat ik in de trein heb gevonden in, hoe kan het anders, een exemplaar van "De Trouw", m.i. de enige kwaliteitskrant die we nog hebben in NL; het is een artikel van Ger Groot, fragment uit een publiekslezing die hij heeft uitgesproken voor het AMC en VUmc als "De anatomische les", op 17 november 2016.
Het artikel heet: "Ongeschikt voor het eeuwige leven" en is beschikbaar in de site van Trouw.
Ik heb het inmiddels al een keer of vier gelezen en het strookt sterk met de manier waarop ik tegen het leven en ook tegen de dood kijk; de dood moet niet worden beschouwd als een falen van de medische mogelijkheden maar als iets dat bij het leven hoort. Kijk maar goed om je heen dan zie je dat alles een begin maar ook een einde heeft; of het nu om de sterren gaat, om onze planeet aarde, de bergen, organismen, dieren, soorten; alles verdwijnt ook weer en dat moet je ook niet erg vinden; geniet van het leven en haal eruit wat erin zit, zoveel mogelijk in harmonie met je omgeving.
Muziek kan zo'n prachtige illustratie zijn bij dit alles; denk maar aan Bachs' Requiem cantate 106, waarin ook de titel van deze Blog vandaan komt. Maar ook Mahlers' "Ich bin der Welt abhanden gekommen", maakt het afscheid nemen van dit aardse misschien wat acceptabeler.
Het artikel heet: "Ongeschikt voor het eeuwige leven" en is beschikbaar in de site van Trouw.
Ik heb het inmiddels al een keer of vier gelezen en het strookt sterk met de manier waarop ik tegen het leven en ook tegen de dood kijk; de dood moet niet worden beschouwd als een falen van de medische mogelijkheden maar als iets dat bij het leven hoort. Kijk maar goed om je heen dan zie je dat alles een begin maar ook een einde heeft; of het nu om de sterren gaat, om onze planeet aarde, de bergen, organismen, dieren, soorten; alles verdwijnt ook weer en dat moet je ook niet erg vinden; geniet van het leven en haal eruit wat erin zit, zoveel mogelijk in harmonie met je omgeving.
Muziek kan zo'n prachtige illustratie zijn bij dit alles; denk maar aan Bachs' Requiem cantate 106, waarin ook de titel van deze Blog vandaan komt. Maar ook Mahlers' "Ich bin der Welt abhanden gekommen", maakt het afscheid nemen van dit aardse misschien wat acceptabeler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten