Een enorme tiendweg

Onderweg het verlaten hotel "Het wapen van Benschaop"

Vandaag met Huib gewandeld; een étappe van het Groene hartpad; hebben we ongetwijfeld al eens eerder gewandeld want we lopen deze rondwandeling, gelegen tussen ons beider woonsteden in nu voor de tweede keer. Alleen de stukken rond Rotterdam hebben we slechts één keer gedaan en dat was mijns inziens ook wel ruimschoots voldoende; ik ben niet zo gek op lopen door steen tenzij het rotsen zijn.

Ik was met de bus naar station Utrecht CS gegaan omdat ik op de terugweg m'n nieuwe groompie wilde afhalen bij de Readshop. Ik stond op perron 11 te wachten op Huib en daar kwam hij aan met zijn karakteristiek cowboyhoed op. Met z'n lange benen zette hij er de pas in en ik deed m'n best om hem in te halen. Bij het uitchecken stond ik achter hem en zei: "dus jij moet je altijd inhouden als we samen aan de wandel zijn?!". Onverstoorbaar beaamde hij dat. Zowel Roos, Dick als Huib zijn van aanzienlijk langere benen voorzien dan ik en zij lopen in het algemeen ook een stuk sneller. Ik moet altijd stevig aanpoten als ik met een van hen aan de wandel ben.

Het wijdse polderlandschap vanaf de Tiendweg bezien

Met de tram naar IJsselstein. Ik moest wel weer zo ontzettend nodig pissen dat ik erg opgelucht was dat we er waren en dat ik op een hondenuitlaatplekkie even uit de broek kon. Poeh!

Maar daar begonnen we aan wat een bijzonder mooie etappe zou blijken te zijn. Eerst een stukje over asfalt maar daarna een buitengewoon modderige, glibberige tiendweg. Werd later wel beter maar bleef toch wel modderig. Prachtige wijdsheid van het polderlandschap; molentjes en boerderijen en ondanks dat je toch rondom de randstad hebt is het er bijzonder stil. Slechts 1 provinciale weg doorsneed dit pad. Een aantal plassen met watervogels en een bankje waar we onze koffie dronken. Twee dames die aangaven dat ze op hun leeftijd niet meer kieskeurig konden zijn stonden hun bankje af; had voor ons niet gehoeven want er was plek zat voor vier. De spektaart was dit keer bijzonder smakelijk.

We glibberden weer verder en kwamen tenslotte aan in de wereldplaats Polsbroek; de bus naar Gouda kwam er direct aan en aldaar namen we afscheid. Was een fijne wandeling geweest. En ik was toch moe van dat geglibber kennelijk. Nieuwe groompie opgehaald; wat gegeten dat gelukkig klaar stond; wat gelezen in horizontale stand waarbij ik er angstvallig voor zorgdroeg niet in slaap te vallen want ROos zou nog langs komen. Nog even met haar samen wat gekeuveld en tegen de slaap gevochten totdat dat niet meer hoefde. Als het bekende blok geslapen.