Een hond als alibi

Plaatje gecopieerd van internet:
www.animaatjes.nl

Bij de wandeling, die ik deze week met mijn broer Jan maakte door het ooit aangelegde bos in de Wieringermeerpolder kwamen we een meneer tegen met een hond; een leuk jong beest - ik dacht een boxer - dat rond snuffelde en we kwamen met deze eenzame wandelaar in gesprek. Allereerst over de hond natuurlijk; bleek helemaal geen boxer maar de een of andere Zuid Afrikaanse bulldog, althans niet alleen voor het verorberen van enorme hoeveelheden vlees voorzien van grote kaken met stevige musculatuur.
Mijn broer was al in geen tijden in dit bos geweest (we zouden dan ook op zeker moment in dit monotone bos de weg kwijt raken) en dat bleek onder andere te komen omdat hij geen hond meer had. Beide mannen, die er nogal zelfverzekerd en krachtig uitzagen - wie mijn broer Jan kent zal dat zeker beamen - gingen niet in hun eentje het bos in; dat hing overigens niet met enige vorm van angst samen maar met een gevoel van schaamte. Een man alleen voelt zich tegenwoordig kennelijk - onder invloed van alle onzinnig nieuws dat via de TV over ons wordt uitgestort - een potentiële pederast of erger in de ogen van anderen.
Als echte geroutineerde wandelaar heb ik daar geen last van; ik groet altijd naar degenen die ik passeer en een enkele keer ontspruit er ook een praatje zoals hier in het Wieringerbos met deze eenzame wandelaar die een hond meenam als een soort alibi; een reden om in je eentje te "moeten" wandelen.
Plaatje van dit internetadres