Een rustige kerstdag

Voorbereiding chipolatapudding

Eerste kerstdag; ik was de ochtend toch vooral erg druk met het voorbereiden van het diner voor morgen; ik heb drie voorgerechtjes gepland: wildpasteitje, foie gras en gebakken zwezerik, hoofdgerecht varkensgehakt op z'n Grieks met spruitjes en kaassaus en als stuk van de weerstand, het meeste aandacht eisende nagerecht: chipolatapudding. Was daar de hele ochtend mee bezig geweest; daarna lekker door het bos gewandeld met Roos en nog even langs de kerststal op Beerschoten geweest; was lang geleden dat ik die had gezien.
Het is deze december toch vooral grijs; ik word daar sommige dagen wel erg door beïnvloed; voel me dan wat somber en kom ook tot niks. Dat was vandaag gelukkig niet het geval. Gisteravond kon je het vrolijke klokgelui van de kerk voor de kerstdienst horen. Deed me denken aan de laatste keer dat ik zo'n dienst bijwoonde; misschien was het ook wel mijn eerste overigens; was in Noorbeek in een RK kerk. De mensen liepen maar in en uit alsof het een kroeg was en de deur sloeg steeds met een harde klap dicht. Voor "ons gewezen protestanten" klonk dat wat oneerbiedig, maar ach wat doet dat er ook toe.
Roos en ik hebben die feestdagen nu al zo vaak meegemaakt dat je hooguit denkt: "alweer een jaar"; dat gevoel krijg je nog wat sterker met 31 december; dan denk ik ook: "hoeveel jaren nog zal ik dit meemaken?". Geen gesomber hoor, maar relativerend denken.
De laatste weken heb ik ontzettend veel gelezen over evolutionaire processen, over genen, over DNA, over de ontwikkeling van de mens, teruggaand tot de allereerste levensprocessen en organismen. Dat doet je in toenemende mate relativerend kijken naar je eigen bestaan en ook naar het bestaan van de mens als soort, over onze invloed als soort op het ecosysteem. En als je dan tot de slotsom komt dat "de mens(heid)" slechts een muggepoepje in de eeuwigheid en het omniversum is realiseer je je ook dat je eigen bestaan en je eigen leven toch vooral ook door jezelf moet worden ingevuld en genoten; geen egoïsme, maar relativisme.
En nu is het grappige dat vanavond na het tweede kerstdiner, nu met z'n drietjes want Douwe was er bij, een gesprek ontspon waarin door Douwe de nadruk werd gelegd op het onwenselijk zijn van relativisme, maar dan gedacht in de tijdspanne die van een wat meer aards, hedendaags aspect was en hij doelde op de politiek.
Weer lekker konijn gegeten; zo tegen tienen heb ik moeder en zoon alleen gelaten en naar de flat gegaan; morgen komt vriend Ab voor een kerstwandeling en daarna het diner.