Naar Macedonië

Gezellig buiten eten in Ohrid

Zojuist zijn we terug gekeerd van een weekje Macedonië, een voormalig deel van Joegoslavië, maar beter gezegd, de bakermat van het roemruchte rijk van Alexander de Grote. We zouden al om 7.00 uur vliegen, dus vroeg naar bed en middenin de nacht opstaan en lopend naar station Utrecht CS. Dat is ongeveer anderhalf uur lopen bij ons vandaan. En dan de trein van 3.07 uur van Utrecht CS naar Schiphol. Liep allemaal als een speer, dus om 5.00 uur zaten wij, keurig ingecheckt en wel (inmiddels wist ik hoe dat ging met al die geautomatiseerde incheck procedures op Schiphol) achter een kopje koffie. Tot onze schrik zagen we dat de vlucht twee uur vertraging had en even later dat deze zou vertrekken vanaf een andere terminal. Dat werd dus drie uur vertraging en het kwam door een technisch defect aan het TUI vliegtuig: de ruitenwissers deden het niet. Tja, kan gebeuren nietwaar. Maar het was niet zo gek lang vliegen en zo waren we om 14.00 uur in Ohrid (uitgesproken als Ochried). Met de bus naar het hotel Belvédère; een prachtig vier-sterren hotel met, naar bleek, een prima aansluiting op het OV, de bus langs het meer van Ohrid. We hebben de rugzakken in de hotelkamer gelegd en zijn direct naar "de stad" vertrokken.
We hadden beiden een stevige honger, dus eerst een happie eten. Een leuke plek was snel gevonden en het eten was eenvoudig, voedzaam en bijzonder smakelijk.
Het was heerlijk warm weer; de stad was aardig, niet meer dan dat eigenlijk. Langs de VVV om informatie, waaronder de bustijden van de bus naar Naum, een bezienswaardigheid aan de Albanische grens. Bij gebrek aan een foldertje werden de bustijden door de allervriendelijkste meneer achter de balie op een papiertje geschreven. Roos deed dat in het zakje met de inmiddels gekochte Baklava.
We liepen verder door de stad en zagen toen een hele stoet van jonge mensen in verschillende klederdracht. Daar moesten we het fijne van weten, dus achter de stoet aan en uitgebreid foto's gemaakt van het gezelschap. Vervolgens gingen we even ergens op een bankje zitten om wat kersen te eten en daar ontdekte Roos een vlek op haar broek; de Baklava, althans de honing uit de Baklava was op haar broek gekomen. Reden de hele kleverige inhoud, inclusief de bustijden in een vuilnisbak te smijten har har.

Zonsondergang boven het meer van Ohrid

We hoefden bij terugkomst in het hotel niet opnieuw te eten en hebben toen direct een fijne avondwandeling gemaakt. Roos had het hotel erop uitgezocht dat je erachter direct in het Galicica park kon gaan wandelen; en die opgang hebben we zonder probleem gevonden.
Het zou voor vrijwel iedere dag onze eerste gang worden; prachtig wandelgebied dat Galicica park en het hotel was daarvoor een uitstekende entrée.