 |
| Sokken breiende Albaanse vrouw |
Erenik vertelde ons dat we verderop in het dal zouden gaan lunchen in een dorpje. Nu zijn de dorpjes in dit dal vanzelfsprekend bijzonder klein, maar in dit geval konden we ons niet voorstellen dat we ergens terecht zouden kunnen; er was in de verste verte geen mens te bekennen; hoge bergkammen om ons heen; een schitterende blauw/groene beek die ons vergezelde; kortom een bijzondere omgeving. Het miezerde af en toe. Maar ja hoor, met een grijns toonde Erenik de plek van ontvangst; het was allemaal tevoren geregeld door zijn organisatie. We werden opgewacht door een tweetal lieftallige kindertjes met vrolijke snuitjes en verderop in het huis onze gastheer en gastvrouw voor de lunch die bestond uit een keur van lokale lekkernijen, waaronder een beekforel, maisbrood, kaas, verrukkelijke boter en ander lekkers. Ik heb opnieuw fantastisch lekker gegeten. Dit is toch wel een reis waar al m'n grote interesses bij elkaar komen: wandelen, oorspronkelijke landbouw, natuur en ambachtelijk eten. Slechts de muziek ontbreekt.
Na het eten werd ons aangeboden om zelfgebreide sokjes te kopen. Dat heb ik uiteraard gedaan; ik kon en wilde het meisje dat de sokken liet zien natuurlijk niet teleurstellen en ook deze ambachtelijkheid moest mijns inziens worden beloond. Ik vroeg haar om voor de deur in het zonnetje een foto te mogen nemen. De vitaliteit spat uit de ogen van dit meisje dat is opgegroeid in deze wilde natuur; de menselijke maat!
De foto moet nog worden bijgevoegd. Voor de tussentijd de foto van deze mevrouw die voor ons onderkomen eveneens sokken zit te breien. Ook van haar heb ik een aantal sokken gekocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten