Volgens de weersvoorspelling zouden er vandaag records gaan sneuvelen. Ik hoorde zelfs 38 graden noemen. Zo'n heetste dag van het jaar, in dit geval zelfs aller tijden, is voor Roos en mij altijd reden om naar "de woestijn" te gaan: het Hulshorsterzand en daar te gaan wandelen en zonnen.
Maar toen ik vanmorgen om half negen Roos ging ophalen was het bewolkt en helemaal niet warm. Dus eerst nog maar een kop koffie en toen maar de trein van half tien genomen. Het voelde niet erg warm aan op de fiets naar het station. Eerst een lekker stuk appeltaart gegeten bij restaurant "De stroopstok" in Nunspeet; dat doen we altijd als we naar het Hulshorsterzand gaan; de baas kent ons al jaren.
We stapten het restaurant uit en daar donderde het onweer van de hemel. Het begon zelfs een beetje te regenen. Met paraplu richting Hulshorsterzand. Zoals meestal op een dag door de week was er verder niemand te bekennen. Eenmaal op het zand aangekomen brak het zonnetje door en we hebben heerlijk een paar uurtjes van de zon kunnen genieten. Tegen 15.00 uur werd het toch wel heet en vonden we het ook wel genoeg. Dus uit de zon en zo langzamerhand weer terug naar het station Nunspeet. Onze voetstappen van de heenweg kon je nog duidelijk zien; er was dus verder niemand geweest in deze oase van betrekkelijke rust; de snelweg loopt vlak langs het Hulshorsterzand dus die hoor je altijd, maar het blijft een heerlijk rustige plek om te gaan zonnen! Maar de heetste dag moet vast nog komen dit jaar.
Maar toen ik vanmorgen om half negen Roos ging ophalen was het bewolkt en helemaal niet warm. Dus eerst nog maar een kop koffie en toen maar de trein van half tien genomen. Het voelde niet erg warm aan op de fiets naar het station. Eerst een lekker stuk appeltaart gegeten bij restaurant "De stroopstok" in Nunspeet; dat doen we altijd als we naar het Hulshorsterzand gaan; de baas kent ons al jaren.
We stapten het restaurant uit en daar donderde het onweer van de hemel. Het begon zelfs een beetje te regenen. Met paraplu richting Hulshorsterzand. Zoals meestal op een dag door de week was er verder niemand te bekennen. Eenmaal op het zand aangekomen brak het zonnetje door en we hebben heerlijk een paar uurtjes van de zon kunnen genieten. Tegen 15.00 uur werd het toch wel heet en vonden we het ook wel genoeg. Dus uit de zon en zo langzamerhand weer terug naar het station Nunspeet. Onze voetstappen van de heenweg kon je nog duidelijk zien; er was dus verder niemand geweest in deze oase van betrekkelijke rust; de snelweg loopt vlak langs het Hulshorsterzand dus die hoor je altijd, maar het blijft een heerlijk rustige plek om te gaan zonnen! Maar de heetste dag moet vast nog komen dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten