Beetje zenuwachtig om te gaan vliegen

Even uitrusten bovenop de berg

Het was de afgelopen dagen zulk koud weer en ik was door de orchideeën-reis en de vogelreis zo gewend aan de koesterende warmte van de méditerrane zon, dat ik weer de kriebels kreeg; ik wilde weer op stap. Roos was verhinderd helaas, dus moest ik in m'n eentje; dat betekent dus een groepsreis. Een wandelreis misschien? Bij SNP gekeken en gebeld; alle wandelreizen voor die week waren gecancelled. Ross-Holidays? zelfde verhaal. Roos vond met een paar klicken een wandelreis met Djoser naar Albanië, en dat is het geworden op het laatste moment.
Djoser de volgende dag op moderne wijze benaderd via de chat-functie en de reis geboekt. Een mail van Djoser vroeg om directe betaling en dat heb ik gedaan. Vervolgens een uiterst verwarrende informatiestroom met als resultaat dat ik zaterdag op reis ging zonder e-tickets, volgens de Djoser website noodzakelijk. Ik was enigszins gerust gesteld door een telefoontje dat ik bij de Alitalia balie met m'n paspoort kon inchecken. Dus vooruit dan maar, op reis op zondagavond. Ik zat toch wel in m'n stinkerd of alles goed zou gaan; al dat gelazer heb je gewoon niet met Ryanair; daar print je alles wat je nodig hebt gewoon thuis uit; gemak dient de mens.
Op Schiphol ging de verwarring voort; ik moest eerst met een machine een boarding-cart produceren. Gelukkig werd ik geholpen door een allercharmantste dame want ik kwam er in m'n uppie niet uit. Ook de bagage ging via een apparaat (ook met hulp van twee dames) en op de band hup via Rome naar Tirana. Opgelucht en niet meer zo gespannen op het inmiddels vertrouwde Schiphol aangekomen en met Alitalia naar Rome en door naar Tirana. Tot m'n lichte verbazing kwam de bagage keurig op de band aangerold. Voor de zekerheid had ik kostbaarheden en absolute noodzakelijkheden in m'n handbagage, c.q. rugzak meegenomen.
Als gezegd ging ik voor het mooie warme weer, maar helaas..... Eerst dacht ik nog dat er iemand een flitsfoto maakte in het vliegtuig, maar het was een bliksemflits; het onweerde en regende een beetje. Maar dat zou de rest van de week vooral 'snachts gaan vallen. Het zou een heerlijke week worden.
Op het vliegveld maakte de groep kennis met elkaar en werden we opgewacht door de reisbegeleider van Djoser, Frans L. en gids Erenik en een chauffeur. Het was inmiddels half twaalf in de nacht. Een klein uurtje rijden en we werden gedropt in het (uitstekende!) hotel. Ik ben direct in slaap gevallen.
De volgende dag gingen we naar het zuiden van Albanië; lange rit waarbij een indruk werd verkregen van het land en haar bevolking. Kleinschalige landbouw, in de verte bergen. Het hotel in het Llogara park was weer voortreffelijk, evenals de lunch die ons direct werd voorgeschoteld. Bijzonder om deze        traditionele plattelandskost te mogen eten; dat was precies wat ik hoopte: echt Slowfood.
Vervolgens de eerste wandeling; over een hoog bergpad, niet echt spectaculair, door de mist maar wel erg hoog. In de verte zag je de zee als de mist dat toeliet.
Opnieuw een overvloedig maal en bijtijds de koets opgezocht.