 |
| Huizen "in aanbouw?!" Restant van de hebzucht. |
Al sinds tien jaar kom ik zeer geregeld in het Parco de Aracena. Na de landing in Sevilla en een overnachting aldaar met de ochtendbus naar Aracena, kopje koffie in het busstation, wandeling door het dorpje en terugzien van het centrale plein op weg naar Fuenteheridos; een fijne wandeling die we jaren geleden al hebben geëxploreerd en nu jaarlijks maken. Waar je vroeger direct vanuit de dorpsgrens het boerenland in liep, daar heb ik langzaam maar zeker de Spaanse ellende haar beslag zien krijgen. Met grote machines werd de grond afgegraven tot op de rotsen; direct op de rotsen werden betonnen constructies geplaatst; een afzichtelijke wijk van allemaal gelijkvormige huizen werd erop gebouwd, zo te zien van bedenkelijke kwaliteit. En toen plotseling stond alles stil. En zo staat het er inmiddels al jaren bij; roest, zwervers en onkruid nemen hand over hand bezit van de ruimte vol van betonnen skeletten, huizen in aanbouw; de bouwkranen staan nog overeind.
De gekte is over, de ellende kwam daarvoor in de plaats. Ik hoor nog een zaken-relatie uit die booming bouwperiode zeggen: "je moet nu een huis kopen in Andalusië", de prijzen stijgen de pan uit. "Het zal wel", dacht ik destijds al bij mezelf. Allemaal neo-liberale hebzucht, aangewakkerd door onverantwoordelijke bank directies. Ik word er droef van. En ondertussen begint m'n wandelpad een stuk verder en moet ik me iedere keer weer door die steeds rottiger wordende bouwellende worstelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten