Het rijks gaat weer open!

Het melkmeisje van Vermeer. Weer te zien!

In de NRC stond een uitgebreide artikelen serie over de heropening van het Rijksmuseum in Amsterdam. Het presenteert zich vanaf heden als Nederlands Historisch museum. Ik weet niet of die naam ook officieel zal worden doorgevoerd; zal toch wel een paar generaties duren voordat zo'n nieuwe naam algemeen gebruikt zou gaan worden. Neemt niet weg dat ik mij ontzettend verheug op het weerzien van al die stukken die ik voor een deel al vanaf mijn prille jeugd ken. En dan heb ik het niet alleen over de Nachtwacht, het ultieme schilderij van Rembrandt waar in vroeger tijden een stuk van afgezaagd werd omdat het niet paste.
Mijn vader nam me regelmatig mee naar de Amsterdamse musea; dat heb ik ook gedaan met mijn kinderen, althans met de oudste twee. Ik herinner me nog dat ik die twee op een doordeweekse middag, nadat ze op school waren geweest, meenam naar een TT over de overwintering op Nova Zembla. Bij relatief recente naspeuring van deze historische plek had men graven bestudeerd en de aldaar aanwezige hoofddeksels, c.q. mutsen meegenomen. Die werden tentoon gesteld. En die zijn nu weer te zien begreep ik. Maar naast al die prachtige zeventiende eeuwse schilderijen zijn ook de voorwerpen tentoon gesteld. Het zwaard waarmee van Oldenbarnevelt werd onthoofd, het stokske van Oldenbarnevelt waarover Vondel zo'n treffend gedicht schreef. De boekenkist van Hugo de Groot en noem maar op. Ik sta gewoonweg te popelen om er weer naar terug te gaan.
Het museum is gelukkig ook terug gebracht in de authentieke staat; weg met al die onzinnige modernisering. Nog een weekje wachten.