 |
Foto geplukt van Internet maar zo zag
mijn brood er ook uit. |
Vorige week heb ik zuurdesembrood gemaakt. Dat kwam door de invloed van de mensen van "de tuin van Eyckenstein". Met de informatie van Riet Brugman, al jaren ervaring met zuurdesembrood en het boek van McGee, de kookprofessor en m'n eigen kennis van de microbiologie aan de gang gegaan. En het is lekkerder dan ik voor mogelijk hield. Met een halve liter melkwei (overblijfsel van de kaasbereiding en dus vol lactobacillus), volkoren meel uit Kropswolde, heel klein schepje gedroogde bakkersgist, lang laten staan, steeds meer meel toevoegen en roeren, vervolgens au bain Marie bij een ongeveer 35 graden tot goed gerezen, dikwijls geroerd (stukje desem in de koelkast bewaard tot een volgende keer) en tot slot zout toegevoegd en gekneed en in de vorm. Nacht laten rijzen in de oven en toen afgebakken. Ik wist niet wat ik proefde! Met notenpasta of met boerenkaas smaakt het fantastisch. Morgen ga ik eens proberen met zelfgemaakte aardbeienjam en boerenkwark van Boom en Bosch, waar ook de melkwei vandaan komt, een afvalproduct notabene?!
PS
En dan nu, terwijl ik dit Bloggie aan 't schrijven was, zijn m'n aardappels en m'n boerenkool aangebrand, beter gezegd, verbrand. Ik moet niet meer weglopen uit de keuken als ik aan het koken ben.; de vergeetachtigheid die bij de leeftijd hoort laat dat niet meer toe helaas. Zonde van het werk; zonde van m'n pannen; zonde van de ingrediënten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten