Van Cortegana naar Galaroza

Een fraai ogende reclame uit antieke tijden

In Cortegana ga je achter de kerk naar een straat met de naam "Sevilla". Die loop je helemaal uit, langs een onzcihtbaar, maar goed hoorbaar  beekje. Het had stevig geregend de afgelopen nacht dus er stroomde luidruchtig veel water door het onder het struweel verborgen stroompje. Een klein stukje langs de grote weg tot de afslag Almonaster en daar naar rechts, het land in. Je komt dan opnieuw bij het spoor in het gehucht Canelejas. We hebben daar wel in de gloeiende hitte op het pleintje gezeten maar nu was het koud en regenachtig.
In Canelejas is een tegel reclame voor nog zo'n vergeten product; de guano, ingedroogde vogelpoep, met veel nitraat, afkomstig uit Chili. Guano werd voordat de kunstmest werd gemaakt gebruikt als fertilizer in de landbouw; het bevat veel gebonden stikstof en fosfaat en naar ik vermoed ook veel andere spoerenelementen als zink, jodium e.d. Een prachtig in het oog springend tafereel. Verder is er een producent van likeur; wij zijn liefhebbers van de "Licor de bellota", oftewel de eikeltjes likeur. Helaas mag je tegenwoordig geen vloeistoffen meer meenemen in de handbagage. Ik heb nog een heel klein bodempje staan uit vroeger tijden en ben daar dan ook heel zuinig mee; een zoet en geurig drankje. Ook is er kurkindustrie in het dorpje. Grote stapels van de gestripte bast van de kurkeik worden daar plat gemaakt en bijgewerkt. Gelukkig was er nog activiteit in de fabriek; tegenwoordig wordt de kurk op de wijnflessen meer en meer vervangen door kunststof. Vervelend voor deze streek waar toch al zo weinig economische activiteit is.

Kurk verwerkende industrie

We moesten een stroompje oversteken maar dat ging zonder problemen; het land had het inmiddels gevallen vocht grondig opgezogen. Het is toch een sterk glooiend landschap maar er waren gelukkig geen stromen water over de paden.
Het pad naar Galaroza, via Jabugo is nauwelijks van merktekens voorzien; ik ben er behoorlijk vaak geweest en ken de route. Ik voeg een track toe voor degenen die deze fraaie wandeling zouden willen doen. De wandeling voert door huertas en langs wat cultuurlandschap. In de zomer is het er gloeiend heet, maar nu was het aangenaam met af en toe een (stevige) regen- of zelfs onweersbui. Eerst kwamen we nog door Los Romeros, een klein plaatsje dat gedomineerd wordt door het slachthuis waar ik in beter tijden af en aan veewagens met van die fraaie zwarte Iberisch varkens zag rijden. Aandoenlijk om te zien hoe die beesten dan vol vertrouwen achter elkaar aan, het slachthuis inlopen, niet beseffend dat hun laatste uur geslagen heeft. Overigens in deze streek na een heel plezierig varkensleven; hier geen betonnen hokken zoals kennelijk elders in Spanje, maar gewoon tussen de bomen.

Roos bij de antieke wasplaats van Los Romeros

We hebben in Los Romeros een kopje koffie gescoord in de plaatselijke bar. We waren nog niet binnen of de hemelsluizen openden zich. Allemachtig wat kan het daar regenen. Maar het was spoedig weer droog. Toen zijn we nog even naar de gezellige ouderwetse wasplaats gegaan en daar hebben we nog wat gezeten en gegeten. En toen door naar Jabugo. We moesten opnieuw een watertje over, maar het viel weer mee; via de stapstenen waren we zo aan de overkant. Het onweerde behoorlijk intussen. In Jabugo opnieuw wat gedronken of misschien beter gezegd geschuild in een bar. Jamon gekocht bij een voormalig slachthuis dat tot onze verbazing te koop stond. Het gaat ontzettend slecht in Spanje en zeker in Andalucia. Er is geen geld meer om ham te kopen; er is nog een enorme voorraad van die achterpoten in de opslagplaatsen. Dus de varkensfokkerij is stil gelegd, de slachterijen hebben niks meer te doen. Er dreigt een belangrijke tak van industrie kapot te gaan. Gaf ons een rot gevoel. Van Jabugo naar Galaroza is nog maar een hanetree. Maar daar stak het water een stokje voor; er was een watertje waar we normaal zonder problemen overheen konden lopen via de betonnen stapstenen. Maar het bruine water kolkte en was zo hoog dat we terug moesten. We waren moe maar zijn weer naar boven geklommen en via de grote weg en de brug naar Galaroza waar we in het ons zo bekende hotel Toribio neerstreken. Tel: +34959123073 Ook hier spreekt men slechts Spaans (zoals vrijwel overal in Andalucia). Mocht u de track lopen dan steekt u gewoon de beek over en even verderop is Galaroza.