En wat doe je tegenwoordig?

Ambachtelijke slagerij Lammertinck in Enter

Zondag heb ik met prachtig droog weer een stevige wandeling gemaakt. Eerst even bij zoon Peter langs, maar hij was niet thuis. En vervolgens door naar de Lage Vuursche via het Leijense Bos. Veel zondagse wandelaars in het Leijense Bos; ook mensen die een route aan het wandelen waren. Overgestoken bij de Nieuwe Weteringseweg en de Eijckensteinse laan vervolgd tot Maartensdijk en dan door naar de Lage Vuursche. Daar lijkt het wel een heksenketel; allemaal dagjesmensen die gezellig van de horeca gebruik maken en van de Koudelaan om de auto te parkeren. Verder door het bos richting Peijnenburg en daar werd ik vriendelijk begroet door passerende fietsers: Melle G., bekende uit mijn SLow Food tijd. We raakten aan de praat; natuurlijk over eten. Ik vroeg hoe het met de door hem georganiseerde kook workshops ging en naar het functioneren van z'n knie. En Melle, die weet dat ik niet meer werk vroeg: "En wat doe je tegenwoordig". Die vraag, of vergelijkbare vragen heb ik, sinds ik niet meer werk ontzettend vaak voor de kiezen gekregen en ik heb dan het gevoel dat ik me moet verdedigen; alsof werken de ideale tijdspassering is; of ledigheid des duivels oorkussen is; of iets dergelijks.
En ja, ik vul mijn dagen alsof iedere dag mijn laatste uurtje geslagen kan hebben. In die zeldzame gevallen dat ik een dag voor m'n gevoel weinig of niets heb gedaan heb ik er altijd de pest in. En natuurlijk besteed ik veel tijd aan zaken die veel sneller kunnen. Wie bakt nou zelf zijn brood? en wie gaat daarvoor het meel halen in Kropswolde bij een molen. Als een moderne jager/verzamelaar ben ik veel bezig met de jacht op gezond voedsel en daar besteed ik veel tijd aan; ik werk in een moestuin; doe vrijwilligerswerk in natuurgebieden. Afgezien van zaken als beschuit, stroop, suiker koop ik geen voedingsproducten bij het grootwinkelbedrijf. En zeker geen met ongezonde conserveringsmiddelen houdbaar gemaakte voorverpakte zooi. Dus aan het bereiden van het eten besteed ik ook veel tijd. En dan natuurlijk fietsen en wandelen en lekker op stap gaan door het land met m'n Dal Vrij abonnement. Vlees kopen in Oene en in Enter, bij slager Gerard Lammertinck, waar ik een keer mocht helpen met het slachten (zie foto van Gerard aan 't werk).
Groningse worst kopen in Winschoten. Lekker wandelen door het hele land. En natuurlijk het lezen van boeken en sinds kort ook de sportschool. Bridgen zou ik bijna vergeten en de kindertjes van Strabrecht, het natuurbelevingsproject van Staatsbosbeheer. Luisteren naar klassieke muziek hoewel ik dat meestal combineer met wandelen of met het reizen per trein.
Daarentegen besteed ik gemiddeld nog geen minuut per maand aan het kijken van TV. Alleen wanneer ik in Spanje ben omdat het onmogelijk is om daar de TV te ontlopen. Dat vermindert overigens behoorlijk m'n plezier om in dat land te verblijven: dat eeuwige stompzinnige voetbal op TV.
Kortom, ik geniet verschrikkelijk van het leven en ben het Lot daar buitengewoon dankbaar voor. Dat had ik Melle willen zeggen, maar dat is bij elkaar zo'n mondvol! Wanneer je werkt kun je zeggen: "ik werk nog steeds op de administratie van etc.", en iedereen is vol begrip. Voor mij is het "pensionado zijn" inmiddels net zo'n begrip alleen vind ik het inhoudelijk veel leuker dan werken; daar gaat zo veel vrije tijd in zitten!
Ik zal Melle attent maken op dit Bloggie. We spraken af dat we begin volgens jaar een keer bij elkaar gaan eten.